Page 11 - 1966
P. 11
kooltjes dur ut zeil braande. Net
nun varufwienkel die in braand VAN BEIDE ZIJDEN
eiiaans staot.
Jot, daor waar wa gaonde or.
Te vroeg uit oewen dut gewekt,
fefti nun te vroege vuruure, nun V o o r 1966 is weer de carnavalstijd aangebroken, de tijd van de
vremde glaans in d'ooge van heerlijke „leuf en ontspanning.
oons moeder, un paor schone
sjaansokke vor oons vaoder op Namens het gehele Roosendaalse politiecorps wens ik Prins Car-
ne Stoel en un proper boezeroen naval gaarne een succesvolle regering, zijn adviseurs en gevolg veel
van oons vaoder aon de kruk sterkte en alle carnavalsvierders zeer plezierige dagen.
van de spin. Jot. Dit meen ik te mogen doen, omdat de carnavalsviering ook in
Trewijl ik op ston en de kröm- Roosendaal steeds meer algemeen begint te worden, dat niet alleen,
meltjes van mun billekus af-
veegde oorde n'ik oons moeder maar ook omdat men hier in zijn algemeenheid weet hoe gevierd
zachjes neurië. Un onbekend moet worden. Prins Carnaval heeft bij zijn jaarlijkse inspecties kun-
milledieke mar meei nun aon-
nen constateren, dat de cellen op het politiebureau in die dagen
stekelukke kedaans. Tra la la,
la la la la la, 'm 'm 'm, eh' onbezet waren.
umhumhum. Zelfs organiseert de beroepspolitie samen met de reserve-politie
OMD • •« Zaar gin arig mir in me. een carnavalsavond, een feest waaraan Prins Jan en zijn staf luister
Om me ieveraans meei bezig verlenen door daaraan een bezoek te brengen.
t'ouwe prebeerde ik de vliege op
taofel, die as un eftruck un De politie hoopt, dat de Roosendalers op dezelfde manier voort-
sökkerkrömmeltje vor dur uit gaan met de carnavalsviering, opdat straks van beide zijden ook in
droge, meei mun bloote voete 1966 kan worden teruggezien op een leutig feest-
dood te trappe. Ut lukte un paor
kere. Ik voelde, da de vliege- DE COMMISSARIS VAN POLITIE,
lefkus nie zo aard ware as de
(J.B. Weinans)
sökkerkrömmeltjes. Aon mun
moordbui kwaam un èèind toen
oons moeder de taofel oprömde
UN slaoperege óogs- en meei de schotteldoek de
kus dee 'k langsaom JAN PETIEST krömmels en de vliegelefkes op Ze naam ut boezeroen bij ut Daor waar römte genogt, ut
ope en mun dümmeke taofel bij mekaore veegde. Tel- bordje vast en schudde d'r us boezeroen ieng meei ne zwaore
trok ik meei un smak- arem zaat aar ze dui rechter- lekus as de slierte van de schot- meei. Ze plooide ut rugpaand dikkelteei om mun borst. Da
. skc uit munne rnond, aand effe tusse mun bóene ge- teldoek as ne natte dweil rond meei un vlugge viengerbeweging d' aar oons moeder ok opgemor-
zoda d' un slierke kwiel, da stoke en ze zeei vriendeluk la- mun enkels sloge gieng ur un asof ze un tolsereejke oprolde, ke. Ze naam ne róoie zadoek en
d' aon mun dommeke ieng, as un chend: „ge leerut al goed jong, rillinkske dur mun lijf. m ur aande en schoof ut boe- knopte die, net as bij nun ko-
warum spinnekopdraoike aon ge zij nog droog, 'kaar gin tijd zeroen over munne kop. Vrouw- booi, rond munne nek.
mun kin bleef ange . . . sjuust om as ne groote vrontwaordigt De krömmels en lefkus veeg- ke stao mun kapke goed . . .
op ut mement da den oute knop te doen. Ik moes kijke naor dur- de ze in dur aand en gooide die zong ze. Ik gieng dur in ieder Ik gieng wa begrijpe van dieje
van de bedsteeidurkus wier ope- re glimlach die al langer oe van un afstaandje in de got- geval makkelukker is as in mun- vremde blik van oons moeder.
gedraaid en ut daglicht as un breeier wier. Dur ooge straolde steen. ne trui. Die moes' altij meei nun Ik kreeg un warum gevoel in
dun gouw lientje tusse de durkus as die van ut knelaontjc dadas snok over mun neus en mun mun lijf. Ik moes, of ik wou of
ziclitbaor wier. Dur aande aon dur schort af- öore trekke. En ur uit . . . sje- nie, daanse op de kedaans van
vegend liep ze meei dur gat kus zoete van meraante. am- ut milledieke da d'oons moeder
De durkus van de bedsteei draaiend op de maot van ut mil- maaie mun neus. wir neuriede.
gienge langsaom wijer ope, tre- ledieke naor de kelderdeur.
wijl d' engsuls meei un oog ge- Dur ooge straolde van de leut. Ze pakte me meei nun zwaai
piep om smèrsul vroge. Krij 'k nou mun trui aon moe- van taofel op durren arem en
der? AANGEBOOJE mokte un pierewet op één been
Ut licht gleei van mun koks- waor de starevudde zwaon sje-
kus in mun ooge. As geschrokke En as de meskus vroeg op- aster voldoende deelnaomen is, loers op gewiest zou zijn.
van nun braand trok ik mun staon . . . gieng ut neurië in wul ikke, mee perd en kar, i«le-
kopke wa dieper tusse mun verstaonbaore taol over . . . jao ke week ne keer dur Roosendaol Trev/ijl we dur de keuke
schouwers en dee'k mun ooge manneke 'k zal oe wel us aon- gaon ri,ie om d'n pouwerpekker daanste mokte ze bij de kolekit
wir zowijd toe tot ur mar un kleeje, wag marris. t'assiesteere bi.l 't opaole van lee- un diepe buiging, stook dur aand
klem splitje overbleef en 't dag- d'rin en naam iTjun neus tusse
licht gin zeer mir deei. Tusse In plek van meei mun trui vienger en duim
kwaam ze meei ut boezeroen
mun óogorkus, die as un gur- ne ginneraol tusse do krieltiet- ge dooze en aandere dienges die Bij de spiegel bovè de got-
dijntje van dikke waozugge trao- jes by oons achter op de blijk meer as n'n alleve kubieke me- steen bleef ze stilstaon. Ik zag
lies van un kenaoriepietjeskooi- ditfeleerde. Ze kroelde un biet- ter inout emme bij de midden- de rizzeltaote van de verkleej-
ke ut licht durliete, wiere lang- je mee me. Da waar zo leutig staanders. Schrijve onder nunime- pertij . . . en mun zwarte neus.
saom d' omtrekke van un gewel- dak gin arig mir aar in de ro 11 beroo van dees blad. We schote saome in un onbe-
dug vrouwelichiom zichtbaor. blèeekpoeier.^taank. Djt leutig daorlukke lachbui. Mun askrös-
waar wou'k nie toegeve. Ik GEVROOGE ke zat te lêeeg.
D' omtrekke kregen un beken- voelde meneige al wal te groot
de vorm. Sjekus wa' d' un moe- vor dieje flaauwe kul, ik pre- baonvegers vor de nuuw ijs- Oons moeder kondur nie mir
der. beerde meneige dan ok dur om- baon, motte zelf nie kunne schet- uit komme. Ik sloeg ze keiaard
areming los te vrieniAe Oons se, wel d'r eige op glad ijs over- op durre rug. Aauw, zeei ze en
Kieuw meneige stil en deei ut moeder het dur eige nic belao- end kunnen ouwe; iets vor ex- ze kwaam terug op de wèrult.
gurdijntje un eindje wij er ope. zere en ze gieng dui meei ut raodsleeje of ex-wetouwers of vor
De durkus stonge nou waoge- uitleve van dur moederlukke in- mense die dees jaor ex worre. Bij Vanaovut gaon'k meei oe vao-
wijd ope. stienkte. gin ijs wachtgeld volges de wet- der nog wa vastenaovut viere en
'Kwier dur verlege ondei ouwersreegelieng. dan motte zoet gaon slaope wor.
Ze ston daor naor me te kijke, In dees stemming wou 'k alles
dur areme gekruist over dur jak. Ze .scheelde dur nie uit, Zaar
Durre kop ieng un bietje schêeef un stik goeie bui, da bleek uit belove. Ik knikte in de spiegel
tegen oons moeder.
over mun bed geboge en uit dur alles. BTNNEKORT
ooge straolde nun êel difrente Om van da geknuflel al te ge-
kom te koop n'm nuuwen oto,
blik. Nun blik die 'k nie goed zaar niks gezien. Oon, zei d' al raoke zeei ik „moeder ^choeitur aondraoge. zwart, waorin alleen ooge man- Dan krijde sommedêeme nog
thuis kon brenge. Sjekus wa' d' wakker deugeniet, zeei ze. uit, ik mot poepe". iMcei nun Jao, da boezeroen van oons ne gureejen emme. Is nouw ok in pannekoeke meei spek as oe vao-
un moeder. zv/aai kwamk niidde up taotel gebruik om pakskes mee weg te der thuis komt.
Wa d' edde oew bed wir ver- trecht. Ze deei nun stap achter- vaoder, da vonk geweldig. Naost brenge. Da kunder dus ok mee.
Dur areme, die tot allevurwe- ooid; kom t'ur mar gaauw uit uit en vroeg ..ist waoi manne- de klurkus van de stripkus trof Brieve onder nummero 16.000 en Pannekoeke meei spek, un
ge d'r elleboge de kleur are van manneke; 't is feest vandaog; t'is ke, 'tis aanders oewe tijd nog me. me ut meeste da d'êene knopke, motto „Rover" aon de gemeente. verkleejpertij, vanaovut noar 't-
nun zwèrunde vienger, waorom vastenaovut. waorvan tusse dan oute vrien- aarebarig. Sjekus, wie zouder gin
te laank un buUeke meei puurol Nêeet 'tis al over, kooi me mir. ger den elluft waar afgebroke WIE? vremde blik in zun ooge krijge
aar gezete, wezen urop dasse Vastenaovut? vastenaovut? ut en da d'op onverklaorbaore wij- bi) züvül goeds op nun oop.
sjuust aon de waskuip aar ge- zeei me niks. De vaste, jao da 'k Gieng meei mun «at op tao- ze meei twee alleve gotjes toch . Eel voruitstreevende Roosen-
staon. Nun lichte staank van wel, da d'aar wa te maoke meei fel zitte. aon't boezeroen bleef ange. Mar daoler die dialektloos Ollaans Ut daanse op de maot van 't
blêeekpoeier slierde de bedsteei un askröske en stroopvet. ut meei stessel gestreke prètèm sprikt, mee ambiesie om wetou- vesje vor de spiegel gieng dur.
binne. Mar aovut? vastenaovut? Zouw De sökkerkrommellies piekte van oons vaoder vonk toch nog wer te worre of mienstes raods-
oons moeder da aovut noeme as scharep zand in mun billekus. intresaanter lid zoekt ketakt mee andere wa De tra la la la's en de 'm 'm
Ik waar den oudste van de omda d'oons vaoder nou — zo- Die ware netuurluk nog van de miender voruitstrevende mensen ehums wiere nou woorde en ik
drie, wel un echt premaantig ke- as aanders op vnjdaoge — un vurruure van oons nioeder. De As oons vaoder da 's zondags die bij ginne lijst ketakt kunne zal ze nooit vergete;
reltje — al zèkut zelluf — Mun tedje laank achter mekaore wa brooiikaant laag nog op taofel. over zunnen kop trok en ij aar krijge, om mee zijn ne lijst te gaon
jongere broerke waar nog mar donkerder zou kijke assie gin ge- Ok ut kofflekouiiiieki van oons dan vergete ut boveste knopke maoke. Brieve onder motto „pre- Vaste aovut die kom d'aon
nun kröffelèr, terwijl den jong- bakke vetspek bij zun botter- moeder, da meei "ka b\uin pleks- los te maoke . . . dan wier ut sensiegeld" aon d'n Boereraod.
ste nog un echt plat kiend waar. ramme kreeg? 'K denkut. ke aon de raand waar\ank un oog tijd dattie aon de kerrik En as de inèskus vroeg op staon
paor weke geleje meei ne vur- gieng om pinneteinsie te vrao- GEVROOGE
Meei drie van die brakke ston Ik kon dur nie over meei ket un stukske aar dfgesloge, ge vor zun gebrek aon beersieng Ze kijke al ier, ze kijke al daor
un moeder, zonder ullup, indi- stonder op. Jot, daor waar wa in d"aonweziget van zun kien- De gemeente zoekt nen ee-
rekt elleke dag aon de kuip. gaonde, aanders aar ze zo A'roeg ders. Assie ut boveste knopke le knappe vent, die zeuvenen- Ze kijke al in de spiegel.
nog nie aon durre schrikkeluk- wel aar los gemokt — ik be- twientig grote zetels in 'n raod-
Dieje difrente, un bietje stie- _ ke eetlust toegegeve. Jao ze doel oons moeder, — mar ij aar zaol kan opstelle, zonder dasse vor Vrouwke siao mun kapke goed,
keme, mar wareme blik straol- war grèèit aon de bak. zun twee aande gelijk in de mekaores snuffert zitte en zonder
mouwe stekend wa moeite om de dasse mekaore in de nek kijke, [vanaovut komt mun lieve
© Stichting Carnaval Roosendaalde de ketèntèt uit van gedaon Ze pokte de plattebuis wa d'op stessel die zun mouwe aon me- mar ok wir zo dasse mekaore am-
naodasse d'assieschuif aar ope- kaor are geplakt te durbreke. maol goed kunne vurstaon en da Kom mun liejke vanaovut niet,
waiik; van den aandere kaant getrokke. As gewöonluk viele de dan aar ie genogt aon 't lof. As- d'n bode mee de koffie d'r dur
uit waar dur in diejen blik ok gloeiige kooltjes uit ut pookgat traanterik, zeetie altij ak stong kan. Brieve aon IB en 4W. [dan sloptie in munnen
iets van un te verwachte aon- onder de gescheurde, meei pot- te lache meei zun vergiffenis-
genaome verrassing. looistul zwart gemokte, pol meer ouding. Ze kijke al ier, ze kij- ME ZOEKE [arem mie
nosx dan in den assiebak. ke al daor . . . gieng oons moe-
Trewiil ze meei nun vluchti- der meei dur lieke dur . . . ze vor 't bestuur van de Stichting Dan kom Johke Jaanse
ge aol van dur rechteraand nun De wit-êete kooltjes, die op ut kijke al in de spiegel ., Carnaval rasechte Roosendaolers,
pees aor van dur vorhoofd af- stukske zeil vor de kachel viele, die da bestuur 'n wa meer ras- Die zal op de rommelpot speule
veegde, en die aandig meei ut veraanderde gaauw van kleur; Kom ier manneke, dan meude Roosendaols gezicht kunne geeve.
zellufde aand meei un aorspel eerst wit, seftus lood en subiet sebiet okkis in de spiegel kijke Import van eel laank geleeje kan En de gek zal lêere daanse.
in durren dot vaststook, naam ze daorop dof zwart. Ut stukske ok. Brieve onder motto „Vakant"
tussen durren lienkerduim en zeil zaat artstikke vol meei zwar- aan de sikretaoris van de sticli- Bij de derde eraolieng wiere
wijsvinger mun kaoke vast en te -braandpleskus. ting. we oons eige wir . . . moedèèèèr
neep ur meei zachte moederlijke . . . moedèèèèr. Oonze Geert, de
druk in. 'Kem nog altii respekt vor Zaar bmnepretjes. Vanaovut kröffelèr, nukte kwaod de dur-
oons moeder, die dan as ne ve- kom mun lieve . . . zong ze wij- kus van d' aandere bedsteei ope.
Jot, zaar aon de was gestaon. leerde vuurvreter die êete kool- er. (Da waar oons vaoder ne- Zunnen middagdut aar te laank
De scharepe staank van de tjes, zo eftig as ne pikkende tiet, tuurluk). geduurd.
blêeekpoeier priekte in mun nus- tusse vienger en duim van ut
ke. zeil in d'assieschuif mikte. Ik deei mun areme al omoog 'K wier op de grond gezet en
Da d' aaie vonk leutig, mar en as ne nachtpon viel 't boe- wij er aon mun lot overgelaote.
de staank van blêeekpoeier eei Kem ut ok weilis geprebeerd. zeroen om mun iele. Ze stropte Ut boezeroen emknog un tetje
me wijer mun eele leve gieri- Wie zun gat verbraand mot op de mouwe op tot mun polse. aongat. Oons vaoder êegut die-
teerd. de blaore zitte. Wie zun vien- jen aovut nie mir aon kunne
Un bietje gewoon aon un dag- gers verbraond stik z'effekus in Zaar vergete ut boveste knop- doen.
licht deek ineens mun öoge wao- zunne mond en blaost er dan ke los te maoke. Ut gaaf mun
gewijd ope. op tot de tuf droog is en zo tel- gin aonleiding om te vloeke. 'K zijn wel twintig keer naor
Ik bleef effe naor ut plefon lekus overnuut. Op 't lest ist dan de kolebak gewiest en ut zwart
van de bedsteei kijke . . . en net of ut vel van oe viengers maoke bleef nie bij mun neus.
zag meei ontzetting de rizzeltao- zo strak gaot staon dat zal
te van mun dikkeretieve spul- sprienge. Ut ellupt, mar vor- De klappe diek vor mun kont
sigèt. taon edde gin feduusie mir in kreeg sloge de kiem vor ut vas-
Als oons moeder da zou zien teaovut viere dur alleen mar vas-
nou dan zou mun kóontje ker- ter in.
mis viere . .. nim ut mar aon.
De „Dik" aar wa balk afgelope JAN PETIEST.
Stond later Vva frietjes te kope
Opeens zee-tie „'hik" blijve mörmereere, omdak nou oew eige en lotte de gloeiigey
Ut baontje van Sik
Is te zwaor. Nou ist afgelope!
oftie tellekus meei zun aore
pootjes aon ut satinet bleef ange '
en ze meei un schokske daor-
van lostrok. Meei al da getrek
aon da draoike bleve de gestik-
te feguurkes in de deke mar
flauw zichtbaor.
Ik bleef wa dur frönneke tok
meei ne vienger in un opege-
trokke naoike bleef steke en de
zachte inhoud van de deke voel-
De gestikte deke, diek aon't de. Ik aolde nur un propke van eemaol nun ekel aar aon gebak-
voetenèèint aar getrapt waar de da spul uit — ut leek wel poets- ke vetspek en . . . omda d'oons
oorzaok van alles. Un paor weke ketoen -— en stook ut in munne moeder dur twee areme, lék un
geleje, toen 'k wirris vroeg in mond. Ut aar ne scharepe smaok, Ammazuurgróote nèptang. naor me toe- V^j
bed waar geleeit, laag dieje ver- un bietje zurig en wa bitter. Ik stook en me onder mun arem- ^-•.v\ l^i--;
rekte gestikte deke as nun wa- bleef ur wa d' op knaauwe tod kus uit bed trok, net ofk mar
reme opgerolde dêeeg rond ' ut un smeuiig balleke wier.
un tietevirke waar.
munne nek gestopt. Un draoike 'Kem veul van die ballekes ge-
van ut stiksel, zoiets as ne drieg- mokt en z' allemaol meei mun- van begierIk keek nog effe naor ut pöste- 5»
draod, kriebelde as nun meule- ne wijsvienger van munne duim
nèr aon mun kin. Ik trok eraon, afgeschote, tot ze kletsend tegn plefon trewijl ik dur de lucht
zweefde vorda mun moeder me
ut plefon uit mekaore kwakte as op euren lienker arem naam.
mar dur kwaam gin èèmd aon
ut draoike. un natte pruim en daor lang- tot endKèk. zaar dur aor toch nog
Ik trok en trok en ik kreeg saom opdroogde tot ut plefon
dur uitzag as un klein maon- nie goed in durren dot vastge-
kronkeltjes over mun ribbeka,st stoke. Daor ieng nou aon alle
ut gevoel asof ne meulenèr in laandschapke. twee de kaante van dur schei
munne buik langsaom naor Ik keek effe meei ne slienkse un losse pees aor. wel op urren- Atte Priens binnenkomt dan ist
mun têene kroop. Ut waar net blik naor oons moeder ..., maar Vordak goed en eerste wadde ziet d'n rug van Kees
Dekkers mee de grote trom. Boove
die,ien trom altij 'n siegaor. 't Lijket
wel of Kees doe drie weeke mee die
eene siegaor, want die wor nie langer
of nie kurter. Achter Kees komme
d'r dan nog 'n stuk of tien mee aon
't end nog ne Kees, Kees Verbraak
mee d'n bas of bombardon. Da's de
Hofkapel, de manne mee de rooie
dassen aon mee 'n gouwe kwasje. En
da goud zijn ze werd.
Al vanaf den oertijd van de carna-
val in Roosendaol (elluf eeuwe ge-
leeje) waar d'r zo'n kapel. Da zijn al-
tij manne van Erato gewiest, stik-
goeie muzekaante, die de 'n eel zaol
uit mekaore kunt zette en dan speu-
le ze nog zonder dienegent ammaol
gelijk. D'r is t'r temienste nog nooit
eene in 'n zaol gebleeve as de Priens
mM^^. ^ wir gong, omdattie 't lieke nog nie
uit aar gespuid.
Ge kunt begrijpe da Priens Jan (en da me uit adde eerst weeke zit te Oew oog de meziek staot aon- Vor eeuwig en altij is nouw de me-
vor zijn Priens Driek) meraakels rippeteere, dan mee 't Priensebal m geschreve is gebleeke toen as kapel- ziek bewaord; ze kunnen de plaot
grotsig is op die kapel. Ze banjere gaank schiet en eerst stopt at- meester Consemulder mee pen- opbaarege int arsjief van de ge-
overal dur, ze zoeke nooit naor am- te Priens om 'n askruske wor ge- sioen gong en as daank van Jan de meente en amme elluf burregemees-
mezuur, drienke eel maotug 'n pilske stuurd. Op de drukste aovede geeve Gouwe Roos kreeg. Toen emme mu- ters Wijer zijn nog is laoten oor«.
rotsen en rijen van d'een waarni ie zes uiu-e kesert aon de loopend© zekaante mee nat ooge zien staon Om zullie t'eere ier de naome van de
zaol dur de kou aon d'aander nog baand. kapel: Janus Verbraak, piston en ka-
i^ waarnemer zaol en mar ecl avetoc Asse bmnekomme, gaot dan 'n biet- Ze kunnen nouw wir trots zijn, pelmeester; Jan Knobel, piston: Kees
lopt 'r ene mee ne snotpiek van de je uit de ritse en gif ze de ruimte om want d'r komt 'n plaot van zullie m \ an der Westen, klarinet. Piet Stroop
kou. te speule. Tis me leutug adde ne kla d'n aandel, D'opnaome zijn gemokt en ïlannei, Kees Rommers, saksoofon
ze emme toens gcblaoze a^ of ze m Ueenor zeet ie d'i'bij); Wim de Beer
As zullie d'r me waare, dan stong rinet mekaant achter in oewe strot d'oogste afdeelieng in Kerkraode opt trombon, Jan van der Westen, barie-
eel d'ofoudieng vor ^chul Ze zi)n is E^eschoove krijt, of oew taande staon kekoers waare. Adde d'id oort en gu ton; Kees Verbraak, bas; Kees Dek-
m Oosterout gewiest en blieze mee de rammele van d'n dreun tege ne zij n'n echte carnavalsvierder, dan kers, groten trommel; Harry Bogen,
ze tiene eel de rest de tent uit. Vlakt schiet 'r n'n brok in oew keel. kleinen trommel. >*a«sis
nun varufwienkel die in braand VAN BEIDE ZIJDEN
eiiaans staot.
Jot, daor waar wa gaonde or.
Te vroeg uit oewen dut gewekt,
fefti nun te vroege vuruure, nun V o o r 1966 is weer de carnavalstijd aangebroken, de tijd van de
vremde glaans in d'ooge van heerlijke „leuf en ontspanning.
oons moeder, un paor schone
sjaansokke vor oons vaoder op Namens het gehele Roosendaalse politiecorps wens ik Prins Car-
ne Stoel en un proper boezeroen naval gaarne een succesvolle regering, zijn adviseurs en gevolg veel
van oons vaoder aon de kruk sterkte en alle carnavalsvierders zeer plezierige dagen.
van de spin. Jot. Dit meen ik te mogen doen, omdat de carnavalsviering ook in
Trewijl ik op ston en de kröm- Roosendaal steeds meer algemeen begint te worden, dat niet alleen,
meltjes van mun billekus af-
veegde oorde n'ik oons moeder maar ook omdat men hier in zijn algemeenheid weet hoe gevierd
zachjes neurië. Un onbekend moet worden. Prins Carnaval heeft bij zijn jaarlijkse inspecties kun-
milledieke mar meei nun aon-
nen constateren, dat de cellen op het politiebureau in die dagen
stekelukke kedaans. Tra la la,
la la la la la, 'm 'm 'm, eh' onbezet waren.
umhumhum. Zelfs organiseert de beroepspolitie samen met de reserve-politie
OMD • •« Zaar gin arig mir in me. een carnavalsavond, een feest waaraan Prins Jan en zijn staf luister
Om me ieveraans meei bezig verlenen door daaraan een bezoek te brengen.
t'ouwe prebeerde ik de vliege op
taofel, die as un eftruck un De politie hoopt, dat de Roosendalers op dezelfde manier voort-
sökkerkrömmeltje vor dur uit gaan met de carnavalsviering, opdat straks van beide zijden ook in
droge, meei mun bloote voete 1966 kan worden teruggezien op een leutig feest-
dood te trappe. Ut lukte un paor
kere. Ik voelde, da de vliege- DE COMMISSARIS VAN POLITIE,
lefkus nie zo aard ware as de
(J.B. Weinans)
sökkerkrömmeltjes. Aon mun
moordbui kwaam un èèind toen
oons moeder de taofel oprömde
UN slaoperege óogs- en meei de schotteldoek de
kus dee 'k langsaom JAN PETIEST krömmels en de vliegelefkes op Ze naam ut boezeroen bij ut Daor waar römte genogt, ut
ope en mun dümmeke taofel bij mekaore veegde. Tel- bordje vast en schudde d'r us boezeroen ieng meei ne zwaore
trok ik meei un smak- arem zaat aar ze dui rechter- lekus as de slierte van de schot- meei. Ze plooide ut rugpaand dikkelteei om mun borst. Da
. skc uit munne rnond, aand effe tusse mun bóene ge- teldoek as ne natte dweil rond meei un vlugge viengerbeweging d' aar oons moeder ok opgemor-
zoda d' un slierke kwiel, da stoke en ze zeei vriendeluk la- mun enkels sloge gieng ur un asof ze un tolsereejke oprolde, ke. Ze naam ne róoie zadoek en
d' aon mun dommeke ieng, as un chend: „ge leerut al goed jong, rillinkske dur mun lijf. m ur aande en schoof ut boe- knopte die, net as bij nun ko-
warum spinnekopdraoike aon ge zij nog droog, 'kaar gin tijd zeroen over munne kop. Vrouw- booi, rond munne nek.
mun kin bleef ange . . . sjuust om as ne groote vrontwaordigt De krömmels en lefkus veeg- ke stao mun kapke goed . . .
op ut mement da den oute knop te doen. Ik moes kijke naor dur- de ze in dur aand en gooide die zong ze. Ik gieng dur in ieder Ik gieng wa begrijpe van dieje
van de bedsteeidurkus wier ope- re glimlach die al langer oe van un afstaandje in de got- geval makkelukker is as in mun- vremde blik van oons moeder.
gedraaid en ut daglicht as un breeier wier. Dur ooge straolde steen. ne trui. Die moes' altij meei nun Ik kreeg un warum gevoel in
dun gouw lientje tusse de durkus as die van ut knelaontjc dadas snok over mun neus en mun mun lijf. Ik moes, of ik wou of
ziclitbaor wier. Dur aande aon dur schort af- öore trekke. En ur uit . . . sje- nie, daanse op de kedaans van
vegend liep ze meei dur gat kus zoete van meraante. am- ut milledieke da d'oons moeder
De durkus van de bedsteei draaiend op de maot van ut mil- maaie mun neus. wir neuriede.
gienge langsaom wijer ope, tre- ledieke naor de kelderdeur.
wijl d' engsuls meei un oog ge- Dur ooge straolde van de leut. Ze pakte me meei nun zwaai
piep om smèrsul vroge. Krij 'k nou mun trui aon moe- van taofel op durren arem en
der? AANGEBOOJE mokte un pierewet op één been
Ut licht gleei van mun koks- waor de starevudde zwaon sje-
kus in mun ooge. As geschrokke En as de meskus vroeg op- aster voldoende deelnaomen is, loers op gewiest zou zijn.
van nun braand trok ik mun staon . . . gieng ut neurië in wul ikke, mee perd en kar, i«le-
kopke wa dieper tusse mun verstaonbaore taol over . . . jao ke week ne keer dur Roosendaol Trev/ijl we dur de keuke
schouwers en dee'k mun ooge manneke 'k zal oe wel us aon- gaon ri,ie om d'n pouwerpekker daanste mokte ze bij de kolekit
wir zowijd toe tot ur mar un kleeje, wag marris. t'assiesteere bi.l 't opaole van lee- un diepe buiging, stook dur aand
klem splitje overbleef en 't dag- d'rin en naam iTjun neus tusse
licht gin zeer mir deei. Tusse In plek van meei mun trui vienger en duim
kwaam ze meei ut boezeroen
mun óogorkus, die as un gur- ne ginneraol tusse do krieltiet- ge dooze en aandere dienges die Bij de spiegel bovè de got-
dijntje van dikke waozugge trao- jes by oons achter op de blijk meer as n'n alleve kubieke me- steen bleef ze stilstaon. Ik zag
lies van un kenaoriepietjeskooi- ditfeleerde. Ze kroelde un biet- ter inout emme bij de midden- de rizzeltaote van de verkleej-
ke ut licht durliete, wiere lang- je mee me. Da waar zo leutig staanders. Schrijve onder nunime- pertij . . . en mun zwarte neus.
saom d' omtrekke van un gewel- dak gin arig mir aar in de ro 11 beroo van dees blad. We schote saome in un onbe-
dug vrouwelichiom zichtbaor. blèeekpoeier.^taank. Djt leutig daorlukke lachbui. Mun askrös-
waar wou'k nie toegeve. Ik GEVROOGE ke zat te lêeeg.
D' omtrekke kregen un beken- voelde meneige al wal te groot
de vorm. Sjekus wa' d' un moe- vor dieje flaauwe kul, ik pre- baonvegers vor de nuuw ijs- Oons moeder kondur nie mir
der. beerde meneige dan ok dur om- baon, motte zelf nie kunne schet- uit komme. Ik sloeg ze keiaard
areming los te vrieniAe Oons se, wel d'r eige op glad ijs over- op durre rug. Aauw, zeei ze en
Kieuw meneige stil en deei ut moeder het dur eige nic belao- end kunnen ouwe; iets vor ex- ze kwaam terug op de wèrult.
gurdijntje un eindje wij er ope. zere en ze gieng dui meei ut raodsleeje of ex-wetouwers of vor
De durkus stonge nou waoge- uitleve van dur moederlukke in- mense die dees jaor ex worre. Bij Vanaovut gaon'k meei oe vao-
wijd ope. stienkte. gin ijs wachtgeld volges de wet- der nog wa vastenaovut viere en
'Kwier dur verlege ondei ouwersreegelieng. dan motte zoet gaon slaope wor.
Ze ston daor naor me te kijke, In dees stemming wou 'k alles
dur areme gekruist over dur jak. Ze .scheelde dur nie uit, Zaar
Durre kop ieng un bietje schêeef un stik goeie bui, da bleek uit belove. Ik knikte in de spiegel
tegen oons moeder.
over mun bed geboge en uit dur alles. BTNNEKORT
ooge straolde nun êel difrente Om van da geknuflel al te ge-
kom te koop n'm nuuwen oto,
blik. Nun blik die 'k nie goed zaar niks gezien. Oon, zei d' al raoke zeei ik „moeder ^choeitur aondraoge. zwart, waorin alleen ooge man- Dan krijde sommedêeme nog
thuis kon brenge. Sjekus wa' d' wakker deugeniet, zeei ze. uit, ik mot poepe". iMcei nun Jao, da boezeroen van oons ne gureejen emme. Is nouw ok in pannekoeke meei spek as oe vao-
un moeder. zv/aai kwamk niidde up taotel gebruik om pakskes mee weg te der thuis komt.
Wa d' edde oew bed wir ver- trecht. Ze deei nun stap achter- vaoder, da vonk geweldig. Naost brenge. Da kunder dus ok mee.
Dur areme, die tot allevurwe- ooid; kom t'ur mar gaauw uit uit en vroeg ..ist waoi manne- de klurkus van de stripkus trof Brieve onder nummero 16.000 en Pannekoeke meei spek, un
ge d'r elleboge de kleur are van manneke; 't is feest vandaog; t'is ke, 'tis aanders oewe tijd nog me. me ut meeste da d'êene knopke, motto „Rover" aon de gemeente. verkleejpertij, vanaovut noar 't-
nun zwèrunde vienger, waorom vastenaovut. waorvan tusse dan oute vrien- aarebarig. Sjekus, wie zouder gin
te laank un buUeke meei puurol Nêeet 'tis al over, kooi me mir. ger den elluft waar afgebroke WIE? vremde blik in zun ooge krijge
aar gezete, wezen urop dasse Vastenaovut? vastenaovut? ut en da d'op onverklaorbaore wij- bi) züvül goeds op nun oop.
sjuust aon de waskuip aar ge- zeei me niks. De vaste, jao da 'k Gieng meei mun «at op tao- ze meei twee alleve gotjes toch . Eel voruitstreevende Roosen-
staon. Nun lichte staank van wel, da d'aar wa te maoke meei fel zitte. aon't boezeroen bleef ange. Mar daoler die dialektloos Ollaans Ut daanse op de maot van 't
blêeekpoeier slierde de bedsteei un askröske en stroopvet. ut meei stessel gestreke prètèm sprikt, mee ambiesie om wetou- vesje vor de spiegel gieng dur.
binne. Mar aovut? vastenaovut? Zouw De sökkerkrommellies piekte van oons vaoder vonk toch nog wer te worre of mienstes raods-
oons moeder da aovut noeme as scharep zand in mun billekus. intresaanter lid zoekt ketakt mee andere wa De tra la la la's en de 'm 'm
Ik waar den oudste van de omda d'oons vaoder nou — zo- Die ware netuurluk nog van de miender voruitstrevende mensen ehums wiere nou woorde en ik
drie, wel un echt premaantig ke- as aanders op vnjdaoge — un vurruure van oons nioeder. De As oons vaoder da 's zondags die bij ginne lijst ketakt kunne zal ze nooit vergete;
reltje — al zèkut zelluf — Mun tedje laank achter mekaore wa brooiikaant laag nog op taofel. over zunnen kop trok en ij aar krijge, om mee zijn ne lijst te gaon
jongere broerke waar nog mar donkerder zou kijke assie gin ge- Ok ut kofflekouiiiieki van oons dan vergete ut boveste knopke maoke. Brieve onder motto „pre- Vaste aovut die kom d'aon
nun kröffelèr, terwijl den jong- bakke vetspek bij zun botter- moeder, da meei "ka b\uin pleks- los te maoke . . . dan wier ut sensiegeld" aon d'n Boereraod.
ste nog un echt plat kiend waar. ramme kreeg? 'K denkut. ke aon de raand waar\ank un oog tijd dattie aon de kerrik En as de inèskus vroeg op staon
paor weke geleje meei ne vur- gieng om pinneteinsie te vrao- GEVROOGE
Meei drie van die brakke ston Ik kon dur nie over meei ket un stukske aar dfgesloge, ge vor zun gebrek aon beersieng Ze kijke al ier, ze kijke al daor
un moeder, zonder ullup, indi- stonder op. Jot, daor waar wa in d"aonweziget van zun kien- De gemeente zoekt nen ee-
rekt elleke dag aon de kuip. gaonde, aanders aar ze zo A'roeg ders. Assie ut boveste knopke le knappe vent, die zeuvenen- Ze kijke al in de spiegel.
nog nie aon durre schrikkeluk- wel aar los gemokt — ik be- twientig grote zetels in 'n raod-
Dieje difrente, un bietje stie- _ ke eetlust toegegeve. Jao ze doel oons moeder, — mar ij aar zaol kan opstelle, zonder dasse vor Vrouwke siao mun kapke goed,
keme, mar wareme blik straol- war grèèit aon de bak. zun twee aande gelijk in de mekaores snuffert zitte en zonder
mouwe stekend wa moeite om de dasse mekaore in de nek kijke, [vanaovut komt mun lieve
© Stichting Carnaval Roosendaalde de ketèntèt uit van gedaon Ze pokte de plattebuis wa d'op stessel die zun mouwe aon me- mar ok wir zo dasse mekaore am-
naodasse d'assieschuif aar ope- kaor are geplakt te durbreke. maol goed kunne vurstaon en da Kom mun liejke vanaovut niet,
waiik; van den aandere kaant getrokke. As gewöonluk viele de dan aar ie genogt aon 't lof. As- d'n bode mee de koffie d'r dur
uit waar dur in diejen blik ok gloeiige kooltjes uit ut pookgat traanterik, zeetie altij ak stong kan. Brieve aon IB en 4W. [dan sloptie in munnen
iets van un te verwachte aon- onder de gescheurde, meei pot- te lache meei zun vergiffenis-
genaome verrassing. looistul zwart gemokte, pol meer ouding. Ze kijke al ier, ze kij- ME ZOEKE [arem mie
nosx dan in den assiebak. ke al daor . . . gieng oons moe-
Trewiil ze meei nun vluchti- der meei dur lieke dur . . . ze vor 't bestuur van de Stichting Dan kom Johke Jaanse
ge aol van dur rechteraand nun De wit-êete kooltjes, die op ut kijke al in de spiegel ., Carnaval rasechte Roosendaolers,
pees aor van dur vorhoofd af- stukske zeil vor de kachel viele, die da bestuur 'n wa meer ras- Die zal op de rommelpot speule
veegde, en die aandig meei ut veraanderde gaauw van kleur; Kom ier manneke, dan meude Roosendaols gezicht kunne geeve.
zellufde aand meei un aorspel eerst wit, seftus lood en subiet sebiet okkis in de spiegel kijke Import van eel laank geleeje kan En de gek zal lêere daanse.
in durren dot vaststook, naam ze daorop dof zwart. Ut stukske ok. Brieve onder motto „Vakant"
tussen durren lienkerduim en zeil zaat artstikke vol meei zwar- aan de sikretaoris van de sticli- Bij de derde eraolieng wiere
wijsvinger mun kaoke vast en te -braandpleskus. ting. we oons eige wir . . . moedèèèèr
neep ur meei zachte moederlijke . . . moedèèèèr. Oonze Geert, de
druk in. 'Kem nog altii respekt vor Zaar bmnepretjes. Vanaovut kröffelèr, nukte kwaod de dur-
oons moeder, die dan as ne ve- kom mun lieve . . . zong ze wij- kus van d' aandere bedsteei ope.
Jot, zaar aon de was gestaon. leerde vuurvreter die êete kool- er. (Da waar oons vaoder ne- Zunnen middagdut aar te laank
De scharepe staank van de tjes, zo eftig as ne pikkende tiet, tuurluk). geduurd.
blêeekpoeier priekte in mun nus- tusse vienger en duim van ut
ke. zeil in d'assieschuif mikte. Ik deei mun areme al omoog 'K wier op de grond gezet en
Da d' aaie vonk leutig, mar en as ne nachtpon viel 't boe- wij er aon mun lot overgelaote.
de staank van blêeekpoeier eei Kem ut ok weilis geprebeerd. zeroen om mun iele. Ze stropte Ut boezeroen emknog un tetje
me wijer mun eele leve gieri- Wie zun gat verbraand mot op de mouwe op tot mun polse. aongat. Oons vaoder êegut die-
teerd. de blaore zitte. Wie zun vien- jen aovut nie mir aon kunne
Un bietje gewoon aon un dag- gers verbraond stik z'effekus in Zaar vergete ut boveste knop- doen.
licht deek ineens mun öoge wao- zunne mond en blaost er dan ke los te maoke. Ut gaaf mun
gewijd ope. op tot de tuf droog is en zo tel- gin aonleiding om te vloeke. 'K zijn wel twintig keer naor
Ik bleef effe naor ut plefon lekus overnuut. Op 't lest ist dan de kolebak gewiest en ut zwart
van de bedsteei kijke . . . en net of ut vel van oe viengers maoke bleef nie bij mun neus.
zag meei ontzetting de rizzeltao- zo strak gaot staon dat zal
te van mun dikkeretieve spul- sprienge. Ut ellupt, mar vor- De klappe diek vor mun kont
sigèt. taon edde gin feduusie mir in kreeg sloge de kiem vor ut vas-
Als oons moeder da zou zien teaovut viere dur alleen mar vas-
nou dan zou mun kóontje ker- ter in.
mis viere . .. nim ut mar aon.
De „Dik" aar wa balk afgelope JAN PETIEST.
Stond later Vva frietjes te kope
Opeens zee-tie „'hik" blijve mörmereere, omdak nou oew eige en lotte de gloeiigey
Ut baontje van Sik
Is te zwaor. Nou ist afgelope!
oftie tellekus meei zun aore
pootjes aon ut satinet bleef ange '
en ze meei un schokske daor-
van lostrok. Meei al da getrek
aon da draoike bleve de gestik-
te feguurkes in de deke mar
flauw zichtbaor.
Ik bleef wa dur frönneke tok
meei ne vienger in un opege-
trokke naoike bleef steke en de
zachte inhoud van de deke voel-
De gestikte deke, diek aon't de. Ik aolde nur un propke van eemaol nun ekel aar aon gebak-
voetenèèint aar getrapt waar de da spul uit — ut leek wel poets- ke vetspek en . . . omda d'oons
oorzaok van alles. Un paor weke ketoen -— en stook ut in munne moeder dur twee areme, lék un
geleje, toen 'k wirris vroeg in mond. Ut aar ne scharepe smaok, Ammazuurgróote nèptang. naor me toe- V^j
bed waar geleeit, laag dieje ver- un bietje zurig en wa bitter. Ik stook en me onder mun arem- ^-•.v\ l^i--;
rekte gestikte deke as nun wa- bleef ur wa d' op knaauwe tod kus uit bed trok, net ofk mar
reme opgerolde dêeeg rond ' ut un smeuiig balleke wier.
un tietevirke waar.
munne nek gestopt. Un draoike 'Kem veul van die ballekes ge-
van ut stiksel, zoiets as ne drieg- mokt en z' allemaol meei mun- van begierIk keek nog effe naor ut pöste- 5»
draod, kriebelde as nun meule- ne wijsvienger van munne duim
nèr aon mun kin. Ik trok eraon, afgeschote, tot ze kletsend tegn plefon trewijl ik dur de lucht
zweefde vorda mun moeder me
ut plefon uit mekaore kwakte as op euren lienker arem naam.
mar dur kwaam gin èèmd aon
ut draoike. un natte pruim en daor lang- tot endKèk. zaar dur aor toch nog
Ik trok en trok en ik kreeg saom opdroogde tot ut plefon
dur uitzag as un klein maon- nie goed in durren dot vastge-
kronkeltjes over mun ribbeka,st stoke. Daor ieng nou aon alle
ut gevoel asof ne meulenèr in laandschapke. twee de kaante van dur schei
munne buik langsaom naor Ik keek effe meei ne slienkse un losse pees aor. wel op urren- Atte Priens binnenkomt dan ist
mun têene kroop. Ut waar net blik naor oons moeder ..., maar Vordak goed en eerste wadde ziet d'n rug van Kees
Dekkers mee de grote trom. Boove
die,ien trom altij 'n siegaor. 't Lijket
wel of Kees doe drie weeke mee die
eene siegaor, want die wor nie langer
of nie kurter. Achter Kees komme
d'r dan nog 'n stuk of tien mee aon
't end nog ne Kees, Kees Verbraak
mee d'n bas of bombardon. Da's de
Hofkapel, de manne mee de rooie
dassen aon mee 'n gouwe kwasje. En
da goud zijn ze werd.
Al vanaf den oertijd van de carna-
val in Roosendaol (elluf eeuwe ge-
leeje) waar d'r zo'n kapel. Da zijn al-
tij manne van Erato gewiest, stik-
goeie muzekaante, die de 'n eel zaol
uit mekaore kunt zette en dan speu-
le ze nog zonder dienegent ammaol
gelijk. D'r is t'r temienste nog nooit
eene in 'n zaol gebleeve as de Priens
mM^^. ^ wir gong, omdattie 't lieke nog nie
uit aar gespuid.
Ge kunt begrijpe da Priens Jan (en da me uit adde eerst weeke zit te Oew oog de meziek staot aon- Vor eeuwig en altij is nouw de me-
vor zijn Priens Driek) meraakels rippeteere, dan mee 't Priensebal m geschreve is gebleeke toen as kapel- ziek bewaord; ze kunnen de plaot
grotsig is op die kapel. Ze banjere gaank schiet en eerst stopt at- meester Consemulder mee pen- opbaarege int arsjief van de ge-
overal dur, ze zoeke nooit naor am- te Priens om 'n askruske wor ge- sioen gong en as daank van Jan de meente en amme elluf burregemees-
mezuur, drienke eel maotug 'n pilske stuurd. Op de drukste aovede geeve Gouwe Roos kreeg. Toen emme mu- ters Wijer zijn nog is laoten oor«.
rotsen en rijen van d'een waarni ie zes uiu-e kesert aon de loopend© zekaante mee nat ooge zien staon Om zullie t'eere ier de naome van de
zaol dur de kou aon d'aander nog baand. kapel: Janus Verbraak, piston en ka-
i^ waarnemer zaol en mar ecl avetoc Asse bmnekomme, gaot dan 'n biet- Ze kunnen nouw wir trots zijn, pelmeester; Jan Knobel, piston: Kees
lopt 'r ene mee ne snotpiek van de je uit de ritse en gif ze de ruimte om want d'r komt 'n plaot van zullie m \ an der Westen, klarinet. Piet Stroop
kou. te speule. Tis me leutug adde ne kla d'n aandel, D'opnaome zijn gemokt en ïlannei, Kees Rommers, saksoofon
ze emme toens gcblaoze a^ of ze m Ueenor zeet ie d'i'bij); Wim de Beer
As zullie d'r me waare, dan stong rinet mekaant achter in oewe strot d'oogste afdeelieng in Kerkraode opt trombon, Jan van der Westen, barie-
eel d'ofoudieng vor ^chul Ze zi)n is E^eschoove krijt, of oew taande staon kekoers waare. Adde d'id oort en gu ton; Kees Verbraak, bas; Kees Dek-
m Oosterout gewiest en blieze mee de rammele van d'n dreun tege ne zij n'n echte carnavalsvierder, dan kers, groten trommel; Harry Bogen,
ze tiene eel de rest de tent uit. Vlakt schiet 'r n'n brok in oew keel. kleinen trommel. >*a«sis
