Page 13 - 2000
P. 13
KKELKRAANT 2 0 0 0 13
VOOR DE TIJD
VASTGELEGD
het druppelen van het lekke dak en koude wind had vrij spel in de toch al koude
optrekkende kou waren dan stille loods. Trillend sloeg de motor na enige aarze-
ooggetuige. Het keek dan ook uit ling aan, en werd ik voor het eerst naar buiten
naar de bouwdagen als de lam- gereden. Het koude winterzonnetje deed zeer
pen weer aangingen en de felle aan de prille onderdelen van de wagen. Takels,
lichten van het lassen schaduw op de sleutels en nog meer onderdelen werden buiten
muur toverde. Of het hoge geluid van gelegd. Met grove voeten werd de wagen
de slijptol die jankend het ijzer te lijf bestegen en de onderdelen op de betreffende
ging. En de geur, de geur van door- plaatsen aangebracht. Tot groot genoegen van
dringend polyester die vrijkwam bij omstanders die met een borrel de verrichtingen
het maken van alweer een onder- gadeslaan en commentaar leverde op degene
deel. die op de wagen bezig waren.
Regelmatig werden de gekloonde Ze lieten me buiten staan tot tegen de avond
delen met elkaar in verbinding waarna ik naar binnen werd gereden en mijn
gebracht. Dan werd er tjoep, verkleunde constructie kon verwarmen in de ijs-
tjoep, weer een wijziging aange- koude loods. Uiteindelijk kreeg ik mijn kleur.
bracht. Langzaam maar zeker Rood, geel, groen, teveel om op te noemen
kwamen de eerste constructies tot werd er over mij uitgesmeerd. En ik begon te
Op een mooie lentedag stand. Een stalen geraamte kreeg uiteindelijk blozen na gelang ik meer kleur kreeg. Steeds
zag ik voor het eerst het le- een vorm. Met kippengaas werden de contou- meer werd ik de tekening die aan de gereed-
venslicht, met grove strepen zette mijn schep- ren geaccentueerd. Waarna het tijd werd om de schapskast hing die niet meer bekwaam was
per zwarte lijnen op papier. Menig oude molen in gang te zetten. Een oud baasje om aan te kijken. Geheel onverwachts werden
ander brouwsel verdween gekreukeld in de dat jarenlang dienst deed in een bakkerij werd op een dag de deuren open gemaakt en kwa-
prullenbak en ik bleef als een vuil vodje over. aangeslingerd en kwam zwaar kreunend in be- men de bouwers met een kater van de andere
Nog besmeurd met gom kwam ik tussen soort- weging. Zwarte klei waar een Moerdijkse boer dag in een leuk tenue de loods in. De motor
genoten in een map te liggen. Daar leerde ik jarenlang tegen heeft gevochten werd in de werd gestart en ik werd opnieuw buiten opge-
mijn broers en zusters kennen. Zoals: Kiender- molen gegooid en met wat water gekneed naar bouwd. Een zonnetje keek tevreden naar het
spel, Eddet geleze, Mee ope kaort, Zit ok op een handelbare massa. Gretige handen plukten schouwspel. In plaats dat ze me buiten lieten
roze, enz. Das pas bouwe zei; Hé kleintje, je de klei uit de molen en brachten deze aan op staan, gingen ze rijden en reed ik de straat op.
gaat nog heel wat mee maken, niet wetende het kippengaas. Tegen de tijd dat de lichten
wat hiermee bedoeld werd, sloot ik mijn ogen. uitgingen werd duidelijk welk onderdeel uit de Kreunend en steunend zocht de oude bus het
klei te voorschijn kwam. N' kop met een grote juiste spoor in het slechte wegdek. Ik kreeg er
neus keek wijs de grote loods in of dat ie van zin in en maakte een dansje, in een spiegelraam
nu af aan de baas ging spelen, de diknek. zag ik alles bewegen. Daar reed het evenbeeld
De groen/gele bouwers hadden een oude bus van die tekening die in het voorjaar voorzichtig
de loods in gereden en gingen op het frame ij- op papier werd gezet. Ik was groot en mocht
zeren staven en profielen zetten, waaruit een gezien worden. Vol trots werd ik door de stad
fatsoenlijk mens met enige fantasie geen vis of gereden en vol gegooid met confetti. Wat was
kuit kon maken. Terwijl anderen de diknek in- het een feest. Laat in de avond werd ik weer te-
smeerden met afgewerkt frietvet met een hoog rug gereden naar de loods, gestald en vertroe-
dioxine gehalte waarna noestige bouwers de teld door de bouwers. De tekening werd opge-
contouren van de kop in de polyester zetten. slagen tussen de andere grote bouwtekenin-
Een week later werd de uitgeharde kop van de gen, waarmee ik me nu mee kon meten.
mal gehaald en was Tullepetoanestad weer een
diknek rijker. Langzaam maar gestaag kwam er De oude prins haalde zijn bril van zijn neus en
zicht op alle onderdelen en werd ik tot leven zijn gedachten gingen terug naar de Tullepeta-
gebracht. Met mij gekloonde strijders werden onse bouwers die in een oude loods hun steen-
we samengesmolten op de oude bus tot het- tje bijdroegen aan het carnavalsgebeuren.
geen dat die groen/gele bouwers maanden ge- Langzaam sloeg hij de Kwakkelkraant dicht en
leden op papier zette. dacht: "Waor is de tijd".
Grof werd ik gewekt door groen/gele bouwers,
die in plaats van beschuit met muisjes, geel
spul dronken met een witte kraag erop. Ik ging
van de een naar de ander en allemaal moesten
ze me vasthouden. Met natte vingers gingen ze
over het papier en wezen ze naar me, of dat ik
niet perfect was!! Blijkbaar was dat ook niet zo
© Stichting Carnaval Roosendaalwant de gom werd eroverheen gehaald waarna
houtskool de lege plekken opvulde. Uiteindelijk
konden ze luid lachend elkaar vinden want ze
zeiden dat ik groter moest worden. En dat ik
ook iets van 'n kleurke moest aantrekken. Ge-
lukkig want ik was dat kale gevoel al lang zat.
Ik verlangde alweer naar mijn veilige map. Het
gevoel van groeien zag ik eigenlijk niet zitten. In
afwachting van wat er zou komen lag ik lekker
veilig tussen me broers en zusters. Regelmatig
werd ik eruit gehaald om te worden aange-
kleed. Met kleurkes werden de blanke delen Zonder enige kleur en een turf hoog kwam de C S . de Kurketrekkers
opgevuld trots liet ik de anderen in de map mee dag nader. Iedereen werd zenuwachtig, zelf H.Croonen
genieten. Jaloers dat ze waren, want ik zag er had ik geen flauw benul wat er ging gebeuren.
perfect uit. Op een goede zondag net na de hoogmis wer-
den de deuren van de loods open gegooid de
Groter worden was een zeer slechte ervaring.
Zo werd ik op een koude glasplaat gelegd en
kwam er een zwaar voorwerp boven op me.
Een zeer fel licht ging over het vel heen en ver- kehhe
blindde me helemaal. Dit werd regelmatig her-
haald en ik werd gekloond naar meerdere A3
formaten. Ik was nu groot en kon zelfstandig op
mijn benen staan. Zo werden de overige gek-
loonde delen uitgereikt aan de pleegouders. De
een werd onder gebracht bij een constructie-
werker die gelijk het blad ging verdelen in blok-
ken. Alle maten werden opgemeten, technische
constructies en geraamtes werden op het vel
getekend. Groezelig van vingers, smeer, olie en
roest ging het een eigen leventje leiden.
De ander werd bij een timmerman onder ge-
bracht ook die ging gelijk aan de slag met een
liniaal en een potlood. Vast geprikt door een Dago bv
paar nagels bleef het hangen aan de binnen-
kant van de werkplaatsdeur. De derde beland- Bosstraat 46 - 4704 RL Roosendaal
de op een verftafel waar de kleuren Tel. 0165 - 543200
werden gemengd en vergeleken met hetgeen Fax. 0165 - 565278
wat op het vel stond. Doordrenkt met terpenti-
ne, smerig van mislukte kleuren en met een
ezelsoor werd het vel tussen de verfbussen ge-
stopt. De laatste kwam terecht in de bouwloods
met een magneet vastgezet op de gereed-
schapskast en werd bewonderd door bouwers,
sjouwers, kopers, en belangstellenden. Op de-
ze momenten genoot het van de aandacht.
Maar merendeel van de tijd verdrong de een-
zaamheid de belangstelling. Wanneer de bou-
wers de verlichting uitdeden en de deur sloten
werd het stil, alleen het ritselen van de muizen.
VOOR DE TIJD
VASTGELEGD
het druppelen van het lekke dak en koude wind had vrij spel in de toch al koude
optrekkende kou waren dan stille loods. Trillend sloeg de motor na enige aarze-
ooggetuige. Het keek dan ook uit ling aan, en werd ik voor het eerst naar buiten
naar de bouwdagen als de lam- gereden. Het koude winterzonnetje deed zeer
pen weer aangingen en de felle aan de prille onderdelen van de wagen. Takels,
lichten van het lassen schaduw op de sleutels en nog meer onderdelen werden buiten
muur toverde. Of het hoge geluid van gelegd. Met grove voeten werd de wagen
de slijptol die jankend het ijzer te lijf bestegen en de onderdelen op de betreffende
ging. En de geur, de geur van door- plaatsen aangebracht. Tot groot genoegen van
dringend polyester die vrijkwam bij omstanders die met een borrel de verrichtingen
het maken van alweer een onder- gadeslaan en commentaar leverde op degene
deel. die op de wagen bezig waren.
Regelmatig werden de gekloonde Ze lieten me buiten staan tot tegen de avond
delen met elkaar in verbinding waarna ik naar binnen werd gereden en mijn
gebracht. Dan werd er tjoep, verkleunde constructie kon verwarmen in de ijs-
tjoep, weer een wijziging aange- koude loods. Uiteindelijk kreeg ik mijn kleur.
bracht. Langzaam maar zeker Rood, geel, groen, teveel om op te noemen
kwamen de eerste constructies tot werd er over mij uitgesmeerd. En ik begon te
Op een mooie lentedag stand. Een stalen geraamte kreeg uiteindelijk blozen na gelang ik meer kleur kreeg. Steeds
zag ik voor het eerst het le- een vorm. Met kippengaas werden de contou- meer werd ik de tekening die aan de gereed-
venslicht, met grove strepen zette mijn schep- ren geaccentueerd. Waarna het tijd werd om de schapskast hing die niet meer bekwaam was
per zwarte lijnen op papier. Menig oude molen in gang te zetten. Een oud baasje om aan te kijken. Geheel onverwachts werden
ander brouwsel verdween gekreukeld in de dat jarenlang dienst deed in een bakkerij werd op een dag de deuren open gemaakt en kwa-
prullenbak en ik bleef als een vuil vodje over. aangeslingerd en kwam zwaar kreunend in be- men de bouwers met een kater van de andere
Nog besmeurd met gom kwam ik tussen soort- weging. Zwarte klei waar een Moerdijkse boer dag in een leuk tenue de loods in. De motor
genoten in een map te liggen. Daar leerde ik jarenlang tegen heeft gevochten werd in de werd gestart en ik werd opnieuw buiten opge-
mijn broers en zusters kennen. Zoals: Kiender- molen gegooid en met wat water gekneed naar bouwd. Een zonnetje keek tevreden naar het
spel, Eddet geleze, Mee ope kaort, Zit ok op een handelbare massa. Gretige handen plukten schouwspel. In plaats dat ze me buiten lieten
roze, enz. Das pas bouwe zei; Hé kleintje, je de klei uit de molen en brachten deze aan op staan, gingen ze rijden en reed ik de straat op.
gaat nog heel wat mee maken, niet wetende het kippengaas. Tegen de tijd dat de lichten
wat hiermee bedoeld werd, sloot ik mijn ogen. uitgingen werd duidelijk welk onderdeel uit de Kreunend en steunend zocht de oude bus het
klei te voorschijn kwam. N' kop met een grote juiste spoor in het slechte wegdek. Ik kreeg er
neus keek wijs de grote loods in of dat ie van zin in en maakte een dansje, in een spiegelraam
nu af aan de baas ging spelen, de diknek. zag ik alles bewegen. Daar reed het evenbeeld
De groen/gele bouwers hadden een oude bus van die tekening die in het voorjaar voorzichtig
de loods in gereden en gingen op het frame ij- op papier werd gezet. Ik was groot en mocht
zeren staven en profielen zetten, waaruit een gezien worden. Vol trots werd ik door de stad
fatsoenlijk mens met enige fantasie geen vis of gereden en vol gegooid met confetti. Wat was
kuit kon maken. Terwijl anderen de diknek in- het een feest. Laat in de avond werd ik weer te-
smeerden met afgewerkt frietvet met een hoog rug gereden naar de loods, gestald en vertroe-
dioxine gehalte waarna noestige bouwers de teld door de bouwers. De tekening werd opge-
contouren van de kop in de polyester zetten. slagen tussen de andere grote bouwtekenin-
Een week later werd de uitgeharde kop van de gen, waarmee ik me nu mee kon meten.
mal gehaald en was Tullepetoanestad weer een
diknek rijker. Langzaam maar gestaag kwam er De oude prins haalde zijn bril van zijn neus en
zicht op alle onderdelen en werd ik tot leven zijn gedachten gingen terug naar de Tullepeta-
gebracht. Met mij gekloonde strijders werden onse bouwers die in een oude loods hun steen-
we samengesmolten op de oude bus tot het- tje bijdroegen aan het carnavalsgebeuren.
geen dat die groen/gele bouwers maanden ge- Langzaam sloeg hij de Kwakkelkraant dicht en
leden op papier zette. dacht: "Waor is de tijd".
Grof werd ik gewekt door groen/gele bouwers,
die in plaats van beschuit met muisjes, geel
spul dronken met een witte kraag erop. Ik ging
van de een naar de ander en allemaal moesten
ze me vasthouden. Met natte vingers gingen ze
over het papier en wezen ze naar me, of dat ik
niet perfect was!! Blijkbaar was dat ook niet zo
© Stichting Carnaval Roosendaalwant de gom werd eroverheen gehaald waarna
houtskool de lege plekken opvulde. Uiteindelijk
konden ze luid lachend elkaar vinden want ze
zeiden dat ik groter moest worden. En dat ik
ook iets van 'n kleurke moest aantrekken. Ge-
lukkig want ik was dat kale gevoel al lang zat.
Ik verlangde alweer naar mijn veilige map. Het
gevoel van groeien zag ik eigenlijk niet zitten. In
afwachting van wat er zou komen lag ik lekker
veilig tussen me broers en zusters. Regelmatig
werd ik eruit gehaald om te worden aange-
kleed. Met kleurkes werden de blanke delen Zonder enige kleur en een turf hoog kwam de C S . de Kurketrekkers
opgevuld trots liet ik de anderen in de map mee dag nader. Iedereen werd zenuwachtig, zelf H.Croonen
genieten. Jaloers dat ze waren, want ik zag er had ik geen flauw benul wat er ging gebeuren.
perfect uit. Op een goede zondag net na de hoogmis wer-
den de deuren van de loods open gegooid de
Groter worden was een zeer slechte ervaring.
Zo werd ik op een koude glasplaat gelegd en
kwam er een zwaar voorwerp boven op me.
Een zeer fel licht ging over het vel heen en ver- kehhe
blindde me helemaal. Dit werd regelmatig her-
haald en ik werd gekloond naar meerdere A3
formaten. Ik was nu groot en kon zelfstandig op
mijn benen staan. Zo werden de overige gek-
loonde delen uitgereikt aan de pleegouders. De
een werd onder gebracht bij een constructie-
werker die gelijk het blad ging verdelen in blok-
ken. Alle maten werden opgemeten, technische
constructies en geraamtes werden op het vel
getekend. Groezelig van vingers, smeer, olie en
roest ging het een eigen leventje leiden.
De ander werd bij een timmerman onder ge-
bracht ook die ging gelijk aan de slag met een
liniaal en een potlood. Vast geprikt door een Dago bv
paar nagels bleef het hangen aan de binnen-
kant van de werkplaatsdeur. De derde beland- Bosstraat 46 - 4704 RL Roosendaal
de op een verftafel waar de kleuren Tel. 0165 - 543200
werden gemengd en vergeleken met hetgeen Fax. 0165 - 565278
wat op het vel stond. Doordrenkt met terpenti-
ne, smerig van mislukte kleuren en met een
ezelsoor werd het vel tussen de verfbussen ge-
stopt. De laatste kwam terecht in de bouwloods
met een magneet vastgezet op de gereed-
schapskast en werd bewonderd door bouwers,
sjouwers, kopers, en belangstellenden. Op de-
ze momenten genoot het van de aandacht.
Maar merendeel van de tijd verdrong de een-
zaamheid de belangstelling. Wanneer de bou-
wers de verlichting uitdeden en de deur sloten
werd het stil, alleen het ritselen van de muizen.
