Page 14 - 2003
P. 14
KWAKKELKRAANT 2 0 0 3
IN DE BUURT Cdeel 3 )
"Mhunne baos khan de phot op" waren de "Munne, maot, welke maot ? Oh de agent riep: "He, kom eens hier, ik heb het "Zet oewe sirene es aon, dan witte ze da
woorden die Piet verontrustten. De repetitie dieje daor, da's ne nieuwe Teutlip, die zoekt tegen jou, in naam der wet.... "Ja, ja, ik we dur aon komme", hikte de beschonken
was gigantisch uit de klauwen gelopen. Hij, z'n weg nog" gaon al naor bed ", antwoordde Willem. Willem met een kegel richting de chauffeur.
en niemand anders zou zich ontfermen Willem was flink aan het vloeken want bui- Piet die bang was dat de situatie escaleer- "Trouwes, da oef nie, ik doe um zelf wel
over zijn buurman die nu zo blauw als een ten de weg was hij ook de rits van zijn gulp de, schoot op de agent af en vroeg... imiteren".
oorlogsschip de kastelein stond te kussen kwijt. Hij draaide zich om en kwam al zoe- Willem tuitte z'n lip, haalde diep adem en
en hem vanalles beloofde voor zijn verjaar- kend, waggelend richting het converserend Thuis had die nacht ook het een en ander stootte loepzuivere sireneklanken uit. De
dag. "Gij zij nhe goeie kerel, gij kunt krijge gezelschap. Juist toen hij halt hield bij de afgespeeld. Toen Willem om 2 uur nog niet agenten keken alsof ze water zagen bran-
waggewult". De kastelein gaf Willem ne auto bukte hij zich nogmaals om zijn rits te thuis was, was Jana toch wel heel erg den. Doodse stilte achter het stuur en op
neuk zodat hij binnen de kortste keren op zoeken. "Eh, manne, emme gullie gin licht, ongerust geworden. De kippenkeuring, (het de achterbank.
de stoep stond. ik kan mun gulp nie vinne". smoesje dat Willem haar op de mouw "Eh, wa zee ik, is da ne sirene of nie ? Da
"Kom Willem ut vrouwtje wacht, we motte "Kijk, dit heet nou op heterdaad", legde de gespeld had), duurde toch wel erg lang. kunne jullie nie eh ? Nog ne keer ?" En
naor 'uis" zei Piet, die angstig op zijn horlo- agent uit aan zijn compagnon, die waar- Huilend had ze Nell, de buurvrouw gebeld. jawel, ook nu weer het leopzuivere geluid
ge keek en zag dat het slechts vijf voor half schijnlijk nog maar pas in actieve dienst Nell had al gelijk in de gaten dat de twee en het gegoochel der lippen.
drie was. "Jezusmina, oons Nell maokt was. Op dat moment struikelde Willem rechtstreeks naar het café moesten zijn "Krijg nou de Willem, oe doede gij da.
oons af, dat wordt weer naor van Gorp om voorover en kwam met zijn stui terecht op gegaan. Maar twee uur was toch wel erg Willem, Willem ?" Maar Willem lag al bijna
munne trompet te laote reppereere". Het het linkervoorspatbord. Een lichte deuk tot laat. En nu was het al kwart over 4, en dat te snurken. "Willem, waor edde da geleerd ?
wilde nog al eens dat het instrument geha- gevolg hebbend, in het spatbord dan, voeg- voor midden in de week. Witheet,maar toch En Willem vertelde dat hij sinds die smak
vend uit de strijd kwam bij meningsverschil- de de agent eraan toe, "plus zinloos ook ongerust zaten beide vrouwen in het op die bak, met zijn aangepaste lippen heel
len over allerlei zaken aangaande zijn zeul- geweld, vandalisme, aanvallen van een keukentje. Het café was al gebeld, maar aparte geluiden kon maken, maar dat nog
bandje. En nu druk ik mij nog netjes nooit tegen iemand had verteld. Zelfs
uit. ^ tegen Jana niet. "Kun gij ok ne n'oli-
Enfin, de twee buurmannen gingen op faant naodoen?" Jot, en daar schrok-
huis aan. Eén zo nuchter als kalf, de ken ze toch alle drie van. Het leek
weg wijzend, sussend en stilte wel of ze bij Hannibal achterop
manend, de andere, zo zat als ne for- zaten. "En ne motorboot ? Ne bliets-
mule 1 coureur die deze keer wel die hakker ? Het opentrekken van een
hele fles champagne achter z'n kiezen M blikske bier ? Slager Verschuren
had getast. Deze andere, die anders mee diarree op de plee terwijl ie de
zo terughoudend was, nu los van alle kraant leest ? Alles, maar dan ok
remmingen, lallend door de straten alles, in perfectie. Ze lagen blauw
laverend, hortend en stotend teksten van het lachen in de auto, die inmid-
producerend die men nooit achter dels stilgezet was voor de deur van
hem gezocht zou hebben. U weet nog beide bandleden. "Un wasmachine
van twee jaar geleden, dat Willem een mee kapotte laogers ? Een peleton
spraakgebrek had opgelopen tijdens wielrenners op ne baarg van de
de val op de betonnen voerbak van derde categorie ? En un liedje,
het kippenhok van zijn buurman Piet. Willem, doedis un liedje?
De drank en de leut hadden echter dit Willem zette aon en daor kwam het
euvel naar de achtergrond verdreven. prachtige doch aparte 'W'emme wa
"Mhunne baos khan de phot op, ik te 44' naor buiten. Ut zit gebakke" en
gaon morrege nie waarreke. Ik gaon "waor is de tijd", volgden.
rippeteere. Ik zijn nhe Teutlip en nhie
aanders. 'K 'em ut nodig" "D'r is ne pliesiewaoge gestopt vor
"Kom, kom" zei Piet," we gaon de deur" Nell sprak de woorden een
gewoon slaope en morgen zijn we wir beetje bibberig uit. Het was inmid-
ut zonneke in 'uis, smère we wa botte- dels bijna vijf uur. "Ja", vroeg Jana, "
rammekes en fietse we naor ut baos- en ik zien Willem en Piet zitten. Ze
ke" . zitten te zienge en die pliesies zien-
"Ghij misschient, mar ikke nhie. ge volop mee. Wa
Trouwens, munne baos woont Ier om © Stichting Carnaval Roosendaal "Nou, ut leste nummer, want ik em ut
dun 'oek, 'k gaon ut gelijk even gordijn al zien bewege" opperde Piet
zége". En voordat Piet kon ingrijpen
(hij had zijn handen vol aan de instru- die nou toch ook wel slaap begon te
mentenkoffers) stond Willem al met de krijgen."Ut leste is altijd ut volkslied,
bel van een prachtig herenhuis in zijn vor oonze koningin, allemaol staon".
handen. Hij had zelfs het hele binnen- En voor zo goed en zo kwaad als het
werk eruit gesloopt. Binnen schoot in kon, gingen ze recht staan in de sur-
een mum van tijd al het licht aan, veillancewagen. Het Wilhelmus
sloeg de hond aan en zette een klein kwam er zo mooi uit, dat bij de oud-
kind het op een brullen. Kort daarna ste agent de tranen over zijn wangen
werd de voordeur geopend door een biggelden. Kippenvel, zo mooi.
heer met een vrij zwaar postuur, aar- Hij verscheurde meteen de bekeu-
dig behaard, slechts gekleed in onder- ring die hij uitgeschreven had, bood
goed van de Hema en een heel rood zijn excuses aan en vroeg Willem of
hoofd. hij wilde komen, ja spelen of zingen
"Khik", zei Willem "dit is nou mijne of hoe noem je dat, wanneer hij 25
baos, meneer Sjors. Beste meneer jaar was getrouwd. De andere agent
Sjors, dit is Piet van de Teutlippe, dit vroeg om een handtekening voor zijn
is uw bel, en dit ben ik gewit wel, kinderen.
van de afdeling calculaotsie en ik kom Daar stapten ze op huis af. Ze hoef-
morgen nie waarreke want Verder den niet aan te bellen want in de
kon Willem het niet uitleggen want deuropening verschenen hun echt-
meneer Sjors was verkleurd van rood zt r \ \ \ zi n m otj d 3 genotes gehuld in peignoirs en krul-
naar paars met hele kleine donkere spelden. Hun gezichten, gestuca-
stippeltjes, wat trouwens wel mooie doord met nachtcréme, wierpen
kleurde bij het hagelwitte ondergoed. vreemde schaduwen richting de vro-
Hij gaf Willem een geweldige hengst lijke muzikanten.
voor zijn appel.Helaas weer precies "Ze zien d'r uit as un sprookje, oonze
op zijn lip. Daar had Willem niet op vrouwkes, wadun feest, kom ier dak
gerekend, ten/vijl het toch zijn vak oe" waren de laatste woorden van
was. De deur werd dichtgesmeten en Willem die avond. En hij had al zulke
ze hoorden de baas vloeken totdat hij pijnlijke lippen. Lippen van onschat-
weer boven was. Tenminste Piet hoor- bare waarde. Lippen die de repetitie
de het. Willem hoorde veel meer din- C U U S V A N DINTHER BRILLENMODE • DUKCENTRUM 61 • 4 7 0 6 LB • ROOSENDAAL • TEL (0165) 52 OO OO hadden doorstaan. Lippen die de
gen. gebarentaal van zijn baas hadden
"Photvherdhilleme, nhou vergit ie opgevangen. Die talloze imitaties
nhog zhun bhel hok" waren de woorden ter- ambtenaar in functie en niet te vergeten daar had niemand opgenomen. Dus, hadden voortgebracht. Lippen die door
wijl hij stijlvol ineenzeeg. openbare schennispleging. Schrijfde gij hoe Jana Enfin, laat ook maar.
Nadat hij was opgekrabbeld en overtuigd even op, Joske, dan gaon ik even buiten En Piet kreeg ook op z'n donder. Maar hij
was dat zijn baas het helemaal had begre- kijken". Juist toen hij het portier opende, Piet had geregeld dat ze mee mochten rij- had die avond iets wonderlijks ontdekt en
pen, stak hij de bel en bijbehoren in zijn herkende Willem het uniform, behorende bij den in het politieautootje. Willem vond het tenwijl Nell volop aan het schelden was,
binnenzak, en vervolgde met zijn maat de een politieagent. "Ha Shjampetter, om oe prachtig. Dat hij een bekeuring van 106 trok hij nog 'n laaste flesje bier open. Zijn
weg. laot start dhun h'optocht ?". euro had gekregen, interesseerde hem gedachten waren al bij morgen, bij volgen-
"Mhunne lip voelt wir aorig, Phiet, en ik mot De norse dienstklopper kon er niet mee geen moer. Hij mocht nog voorin zitten ook. de week, bij de toekomst.
piesse". Piet keek om zich heen voor een lachen. "Zo.zo, ne nieuwe Teutlip 'in town'? Hij zong uit volle borst: "Tu, tu, tullepeaone, Hij zou het baas Sjors ook wel uitleggen.
geschikt plekje. "Ier Willem, bij deze heg, Ut wor ok ieder jaor gekker mee die gees- ziede gij alleen mee carnaval, tu, tu, tulle- Het was tenslotte zijn schuld dat Willem
gauw, vorda de pliesie komt". En je weet telijk gestoorde troep uit ut Raotswaope. Ze petaone bij de kippenkeuring isut altij bal". niet het café van de kippenkeuring was bin-
het, je hebt zo van die dagen. Juist toen moesse ut verbieje. Hij trok z'n boekje uit En net toen Piet allerlei knopjes wilde uit- nen gestapt, maar het café van de
Willem, zingend onder onze nationale z'n borstzak en zocht naar z'n pen. proberen gebeurde er iets vreemds. Iets Teutlippe. Maar dit was dan ook het ver-
hymne, het afgewerkte bier afvoerde, kwam "Wildpiassen is verboden. Dat weet u als bovennatuurlijks waarvan Piet en beide schil tussen iets gewoons en iets als een
er een politieauto door de straat die precies nieuwbakken Teutlip toch wel. En " agenten op die dag op dat uur getuige van sprookje
voor Piet stopte, Het raampje werd openge- Maar Willem had zijn weg alweer vervolgd. waren. Iets wat niet alleen voor het leven (wordt vervolgd.)
draaid met de woorden: "Zo, zo, ne Teutlip Zwalkend liep hij in de richting van huis. van Piet en Willem geweldige gevolgen zou
in 't wild ? Nekske vol, op weg naor 'uis ? Een soort stille kracht trok hem uiteindelijk hebben, maar zelfs voor de hele buurt. Ja SPIERRINK VAN SNIRREKIP.
En wa is jouwe maot daor aon ut breie ? ". toch richting bed. De verbouwereerde zelfs voor de hele stad.
r ^ £ ^ ^ Ê k -^•-^f^Sritil^^'^h^^fti^ :ySg:S^ggS3S;ffi ^SSSS-
IN DE BUURT Cdeel 3 )
"Mhunne baos khan de phot op" waren de "Munne, maot, welke maot ? Oh de agent riep: "He, kom eens hier, ik heb het "Zet oewe sirene es aon, dan witte ze da
woorden die Piet verontrustten. De repetitie dieje daor, da's ne nieuwe Teutlip, die zoekt tegen jou, in naam der wet.... "Ja, ja, ik we dur aon komme", hikte de beschonken
was gigantisch uit de klauwen gelopen. Hij, z'n weg nog" gaon al naor bed ", antwoordde Willem. Willem met een kegel richting de chauffeur.
en niemand anders zou zich ontfermen Willem was flink aan het vloeken want bui- Piet die bang was dat de situatie escaleer- "Trouwes, da oef nie, ik doe um zelf wel
over zijn buurman die nu zo blauw als een ten de weg was hij ook de rits van zijn gulp de, schoot op de agent af en vroeg... imiteren".
oorlogsschip de kastelein stond te kussen kwijt. Hij draaide zich om en kwam al zoe- Willem tuitte z'n lip, haalde diep adem en
en hem vanalles beloofde voor zijn verjaar- kend, waggelend richting het converserend Thuis had die nacht ook het een en ander stootte loepzuivere sireneklanken uit. De
dag. "Gij zij nhe goeie kerel, gij kunt krijge gezelschap. Juist toen hij halt hield bij de afgespeeld. Toen Willem om 2 uur nog niet agenten keken alsof ze water zagen bran-
waggewult". De kastelein gaf Willem ne auto bukte hij zich nogmaals om zijn rits te thuis was, was Jana toch wel heel erg den. Doodse stilte achter het stuur en op
neuk zodat hij binnen de kortste keren op zoeken. "Eh, manne, emme gullie gin licht, ongerust geworden. De kippenkeuring, (het de achterbank.
de stoep stond. ik kan mun gulp nie vinne". smoesje dat Willem haar op de mouw "Eh, wa zee ik, is da ne sirene of nie ? Da
"Kom Willem ut vrouwtje wacht, we motte "Kijk, dit heet nou op heterdaad", legde de gespeld had), duurde toch wel erg lang. kunne jullie nie eh ? Nog ne keer ?" En
naor 'uis" zei Piet, die angstig op zijn horlo- agent uit aan zijn compagnon, die waar- Huilend had ze Nell, de buurvrouw gebeld. jawel, ook nu weer het leopzuivere geluid
ge keek en zag dat het slechts vijf voor half schijnlijk nog maar pas in actieve dienst Nell had al gelijk in de gaten dat de twee en het gegoochel der lippen.
drie was. "Jezusmina, oons Nell maokt was. Op dat moment struikelde Willem rechtstreeks naar het café moesten zijn "Krijg nou de Willem, oe doede gij da.
oons af, dat wordt weer naor van Gorp om voorover en kwam met zijn stui terecht op gegaan. Maar twee uur was toch wel erg Willem, Willem ?" Maar Willem lag al bijna
munne trompet te laote reppereere". Het het linkervoorspatbord. Een lichte deuk tot laat. En nu was het al kwart over 4, en dat te snurken. "Willem, waor edde da geleerd ?
wilde nog al eens dat het instrument geha- gevolg hebbend, in het spatbord dan, voeg- voor midden in de week. Witheet,maar toch En Willem vertelde dat hij sinds die smak
vend uit de strijd kwam bij meningsverschil- de de agent eraan toe, "plus zinloos ook ongerust zaten beide vrouwen in het op die bak, met zijn aangepaste lippen heel
len over allerlei zaken aangaande zijn zeul- geweld, vandalisme, aanvallen van een keukentje. Het café was al gebeld, maar aparte geluiden kon maken, maar dat nog
bandje. En nu druk ik mij nog netjes nooit tegen iemand had verteld. Zelfs
uit. ^ tegen Jana niet. "Kun gij ok ne n'oli-
Enfin, de twee buurmannen gingen op faant naodoen?" Jot, en daar schrok-
huis aan. Eén zo nuchter als kalf, de ken ze toch alle drie van. Het leek
weg wijzend, sussend en stilte wel of ze bij Hannibal achterop
manend, de andere, zo zat als ne for- zaten. "En ne motorboot ? Ne bliets-
mule 1 coureur die deze keer wel die hakker ? Het opentrekken van een
hele fles champagne achter z'n kiezen M blikske bier ? Slager Verschuren
had getast. Deze andere, die anders mee diarree op de plee terwijl ie de
zo terughoudend was, nu los van alle kraant leest ? Alles, maar dan ok
remmingen, lallend door de straten alles, in perfectie. Ze lagen blauw
laverend, hortend en stotend teksten van het lachen in de auto, die inmid-
producerend die men nooit achter dels stilgezet was voor de deur van
hem gezocht zou hebben. U weet nog beide bandleden. "Un wasmachine
van twee jaar geleden, dat Willem een mee kapotte laogers ? Een peleton
spraakgebrek had opgelopen tijdens wielrenners op ne baarg van de
de val op de betonnen voerbak van derde categorie ? En un liedje,
het kippenhok van zijn buurman Piet. Willem, doedis un liedje?
De drank en de leut hadden echter dit Willem zette aon en daor kwam het
euvel naar de achtergrond verdreven. prachtige doch aparte 'W'emme wa
"Mhunne baos khan de phot op, ik te 44' naor buiten. Ut zit gebakke" en
gaon morrege nie waarreke. Ik gaon "waor is de tijd", volgden.
rippeteere. Ik zijn nhe Teutlip en nhie
aanders. 'K 'em ut nodig" "D'r is ne pliesiewaoge gestopt vor
"Kom, kom" zei Piet," we gaon de deur" Nell sprak de woorden een
gewoon slaope en morgen zijn we wir beetje bibberig uit. Het was inmid-
ut zonneke in 'uis, smère we wa botte- dels bijna vijf uur. "Ja", vroeg Jana, "
rammekes en fietse we naor ut baos- en ik zien Willem en Piet zitten. Ze
ke" . zitten te zienge en die pliesies zien-
"Ghij misschient, mar ikke nhie. ge volop mee. Wa
Trouwens, munne baos woont Ier om © Stichting Carnaval Roosendaal "Nou, ut leste nummer, want ik em ut
dun 'oek, 'k gaon ut gelijk even gordijn al zien bewege" opperde Piet
zége". En voordat Piet kon ingrijpen
(hij had zijn handen vol aan de instru- die nou toch ook wel slaap begon te
mentenkoffers) stond Willem al met de krijgen."Ut leste is altijd ut volkslied,
bel van een prachtig herenhuis in zijn vor oonze koningin, allemaol staon".
handen. Hij had zelfs het hele binnen- En voor zo goed en zo kwaad als het
werk eruit gesloopt. Binnen schoot in kon, gingen ze recht staan in de sur-
een mum van tijd al het licht aan, veillancewagen. Het Wilhelmus
sloeg de hond aan en zette een klein kwam er zo mooi uit, dat bij de oud-
kind het op een brullen. Kort daarna ste agent de tranen over zijn wangen
werd de voordeur geopend door een biggelden. Kippenvel, zo mooi.
heer met een vrij zwaar postuur, aar- Hij verscheurde meteen de bekeu-
dig behaard, slechts gekleed in onder- ring die hij uitgeschreven had, bood
goed van de Hema en een heel rood zijn excuses aan en vroeg Willem of
hoofd. hij wilde komen, ja spelen of zingen
"Khik", zei Willem "dit is nou mijne of hoe noem je dat, wanneer hij 25
baos, meneer Sjors. Beste meneer jaar was getrouwd. De andere agent
Sjors, dit is Piet van de Teutlippe, dit vroeg om een handtekening voor zijn
is uw bel, en dit ben ik gewit wel, kinderen.
van de afdeling calculaotsie en ik kom Daar stapten ze op huis af. Ze hoef-
morgen nie waarreke want Verder den niet aan te bellen want in de
kon Willem het niet uitleggen want deuropening verschenen hun echt-
meneer Sjors was verkleurd van rood zt r \ \ \ zi n m otj d 3 genotes gehuld in peignoirs en krul-
naar paars met hele kleine donkere spelden. Hun gezichten, gestuca-
stippeltjes, wat trouwens wel mooie doord met nachtcréme, wierpen
kleurde bij het hagelwitte ondergoed. vreemde schaduwen richting de vro-
Hij gaf Willem een geweldige hengst lijke muzikanten.
voor zijn appel.Helaas weer precies "Ze zien d'r uit as un sprookje, oonze
op zijn lip. Daar had Willem niet op vrouwkes, wadun feest, kom ier dak
gerekend, ten/vijl het toch zijn vak oe" waren de laatste woorden van
was. De deur werd dichtgesmeten en Willem die avond. En hij had al zulke
ze hoorden de baas vloeken totdat hij pijnlijke lippen. Lippen van onschat-
weer boven was. Tenminste Piet hoor- bare waarde. Lippen die de repetitie
de het. Willem hoorde veel meer din- C U U S V A N DINTHER BRILLENMODE • DUKCENTRUM 61 • 4 7 0 6 LB • ROOSENDAAL • TEL (0165) 52 OO OO hadden doorstaan. Lippen die de
gen. gebarentaal van zijn baas hadden
"Photvherdhilleme, nhou vergit ie opgevangen. Die talloze imitaties
nhog zhun bhel hok" waren de woorden ter- ambtenaar in functie en niet te vergeten daar had niemand opgenomen. Dus, hadden voortgebracht. Lippen die door
wijl hij stijlvol ineenzeeg. openbare schennispleging. Schrijfde gij hoe Jana Enfin, laat ook maar.
Nadat hij was opgekrabbeld en overtuigd even op, Joske, dan gaon ik even buiten En Piet kreeg ook op z'n donder. Maar hij
was dat zijn baas het helemaal had begre- kijken". Juist toen hij het portier opende, Piet had geregeld dat ze mee mochten rij- had die avond iets wonderlijks ontdekt en
pen, stak hij de bel en bijbehoren in zijn herkende Willem het uniform, behorende bij den in het politieautootje. Willem vond het tenwijl Nell volop aan het schelden was,
binnenzak, en vervolgde met zijn maat de een politieagent. "Ha Shjampetter, om oe prachtig. Dat hij een bekeuring van 106 trok hij nog 'n laaste flesje bier open. Zijn
weg. laot start dhun h'optocht ?". euro had gekregen, interesseerde hem gedachten waren al bij morgen, bij volgen-
"Mhunne lip voelt wir aorig, Phiet, en ik mot De norse dienstklopper kon er niet mee geen moer. Hij mocht nog voorin zitten ook. de week, bij de toekomst.
piesse". Piet keek om zich heen voor een lachen. "Zo.zo, ne nieuwe Teutlip 'in town'? Hij zong uit volle borst: "Tu, tu, tullepeaone, Hij zou het baas Sjors ook wel uitleggen.
geschikt plekje. "Ier Willem, bij deze heg, Ut wor ok ieder jaor gekker mee die gees- ziede gij alleen mee carnaval, tu, tu, tulle- Het was tenslotte zijn schuld dat Willem
gauw, vorda de pliesie komt". En je weet telijk gestoorde troep uit ut Raotswaope. Ze petaone bij de kippenkeuring isut altij bal". niet het café van de kippenkeuring was bin-
het, je hebt zo van die dagen. Juist toen moesse ut verbieje. Hij trok z'n boekje uit En net toen Piet allerlei knopjes wilde uit- nen gestapt, maar het café van de
Willem, zingend onder onze nationale z'n borstzak en zocht naar z'n pen. proberen gebeurde er iets vreemds. Iets Teutlippe. Maar dit was dan ook het ver-
hymne, het afgewerkte bier afvoerde, kwam "Wildpiassen is verboden. Dat weet u als bovennatuurlijks waarvan Piet en beide schil tussen iets gewoons en iets als een
er een politieauto door de straat die precies nieuwbakken Teutlip toch wel. En " agenten op die dag op dat uur getuige van sprookje
voor Piet stopte, Het raampje werd openge- Maar Willem had zijn weg alweer vervolgd. waren. Iets wat niet alleen voor het leven (wordt vervolgd.)
draaid met de woorden: "Zo, zo, ne Teutlip Zwalkend liep hij in de richting van huis. van Piet en Willem geweldige gevolgen zou
in 't wild ? Nekske vol, op weg naor 'uis ? Een soort stille kracht trok hem uiteindelijk hebben, maar zelfs voor de hele buurt. Ja SPIERRINK VAN SNIRREKIP.
En wa is jouwe maot daor aon ut breie ? ". toch richting bed. De verbouwereerde zelfs voor de hele stad.
r ^ £ ^ ^ Ê k -^•-^f^Sritil^^'^h^^fti^ :ySg:S^ggS3S;ffi ^SSSS-
