Page 62 - Kwakkelkraant_2020
P. 62
voorwoord ‘
Hoe is het als je als kersverse bezoek geweest in Tilburg en op
burgemeester in Roosendaal de terugweg in de bus heb ik
aantreedt en je hebt nog nooit kennis gemaakt met een aantal
iets met carnaval te maken ge- carnavalsliedjes, onder andere benaderbaar is en die tussen de
had? Hoe ga je daarmee om, wat Mijn Stadje. Inmiddels kan ik dat mensen staat.”
verwacht je van het feest, hoe zie goed meezingen. Ik heb heel goed Ondanks dat carnaval dus een
je je rol, en hoe ga je je voorbe- begrepen dat carnaval een prach- heel nieuwe ervaring is voor Han
reiden…. Om dat, en meer, uit te tige traditie is, waaraan in elke van Midden, heeft hij al wel maar
vinden, begeven twee leden van stad of dorp een eigen invulling even zijn wintersportvakantie ver-
de Kwakkelkraant-redactie zich wordt gegeven. Roosendaal is wat zet om tijdens hét feest aanwezig
vol verwachting naar het stads- dat betreft erg gastvrij, ik voelde te kunnen zijn. Er moeten sowieso
kantoor. Ze worden ontvangen in me tijdens 11-11 al direct opge- sleutels worden overgedragen, en
een plezierige informele setting. nomen in de gemeenschap.” Met de burgemeester is natuurlijk ook
Op de (kleine) tafel liggen een een relativerende lach: “Natuurlijk de eindverantwoordelijke als het
papiertje met een aantal Neder- ook omdat ik de burgemeester gaat over veiligheid.
landse gezegdes, vertaald in het ben, maar je merkt snel genoeg of
Roosendaals, het Roosendaals zoiets gemeend is”. “Ik kan me dus niet helemaal
leesplankje en de Kwakkelkraant ongelimiteerd in het feestge-
van vorig jaar. En aan die tafel, Het ambt van burgemeester druis storten, maar ik zou toch
enthousiast, onze gesprekspartner van Roosendaal is hem op het wel graag een paar keer de sfeer
burgemeester Han van Midden. lijf geschreven, dat vond hij al proeven, als het even kan ook
tijdens de sollicitatieprocedure, eens incognito. Dat hij daar goed
“Ik had met 11-11 mijn vuurdoop. en dat vindt hij nu nog steeds. in is, weten ‘zijn‘ Roosendalers
Het voelde even net alsof je “Mijn key-woord is verbinding. intussen al. Het filmpje waarin hij
voor het eerst bij je aanstaande Niet per se alle acties zelf oppak- incognito kennismaakt met een
schoonouders op bezoek gaat, je ken, maar zorgen dat de juiste aantal mensen, is even hilarisch
wil graag de goede dingen zeggen partijen bij elkaar aan tafel komen als effectief, en al ontelbaar veel
en vragen en je van je beste kant om grote en kleine problemen keer gedeeld op sociale media.
laten zien. samen op te lossen.” Dat woord
verbinding zal nog een paar keer
vallen tijdens het gesprek. “Met “Zoals ik Roosendaal nu heb leren
Ik ben door Cor Verbogt, de voor- name het contact met de mensen, kennen, stel ik me voor dat car-
zitter van de Stichting Carnaval, die verbinding dus, heb ik nodig naval hier een geweldig volksfeest
uiterst deskundig ingewijd in het is. Een feest waarbij iedereen
grote onderwerp dat carnaval, gelijk is, waarbij rangen en stan-
zoals ik heb gemerkt, hier is. om mijn functie goed te kunnen
Grappig in dat verband: net voor
11-11 zijn we met een aantal Copyright Stichting Carnaval Roosendaaluitoefenen. Andersom, draai ’t
leden van de gemeenteraad op mar om, merkte ik ook dat er in den even wegvallen en waarbij
ook nieuwelingen met open armen
Groot-Roosendaal de behoefte
bestond aan een burgemeester die worden ontvangen. Verbinding,
alweer inderdaad.”
FOTO: BRAM VISSER
Draai ’t mar om. Dus, meneer Verbogt, word je Priens, Nar of Sjampetter? “Nou, zo’n maillot…”, lacht Cor.FOTO: BRAM VISSER
Daarna al snel serieus: “Nee, ik zie in mij geen rol weggelegd voor een van de functionarissen. Ik voel
me meer op mijn gemak in een bestuurlijke functie.” En dat is precies de rol die Cor Verbogt al acht jaar met
verve vervuld. En dat achtste jaar is ook meteen zijn laatste jaar. Om ‘metaalmoeheid en betonrot’ te voor-
komen, stelde hij bij zijn aantreden in 2012 een rooster van aftreden in. Maximaal twee keer vier jaar kun je
voorzitter zijn van Stichting Carnaval Roosendaal.
Een groots afscheidsinterview, daar voelt de voorzitter niets voor. “Ik ben er sowieso nog tot juli. En het
afscheid van een bestuurslid mag niet bepalend zijn voor het leutfeest”, benadrukt Cor. “De oog’eid gaat
voorop en wij zijn ondergeschikt.” Maar vooruit, de redactie mag toch even met hem terugkijken. Aan
superlatieven geen gebrek als Cor praat over het Roosendaalse carnaval, Tullepetaonestad, en de stichting.
Wat is hij trots op zijn clubke, dat inmiddels aanvoelt als familie. In de acht jaar dat hij voorzitter is van
Stichting Carnaval Roosendaal veranderde een hoop. De Kwakkelkraant wordt in eigen beheer uitgegeven,
er is weer een hofkapel, Tullepetaonse banieren sieren de stad, er zijn goede contacten met sponsoren, een
nieuwe website is ontwikkeld, er zijn een hoop nieuwe initiatieven zoals het Oppasbal, Tullepet11, Muziek-
kiestespektaokel en noem maar op.
Wat springt er voor de voorzitter uit? “Wat mij trots maakt is het vrouwelijke element dat we konden toevoegen. Een aantal jaar geleden is de stichting in gesprek gegaan met een
groep dames. De vraag die gesteld werd: ‘Waarom kunnen er geen vrouwen toetreden tot de boerenraad?’ Inmiddels zitten er vrouwen in de Boerenraad en hebben we voor de tweede
keer een vrouwelijke nar. Gewoon, omdat ze de beste functionaris is.”
Ook met de verjonging binnen de boerenraad is Cor Verbogt ‘ontiegelijk content’: “Je wil weer bij de Boerenraad horen, dankzij alle jonge mensen die erbij zijn gekomen. Dat heeft
wel voor vernieuwing gezorgd.” Is er ondertussen nog wel oog voor traditie? Cor: “Tradities zijn net als lantaarnpalen, alleen dronkaards houden zich eraan vast. Je moet ze koesteren,
maar ook aanpassen aan de tijdgeest.” Zijn de veranderingen en nieuwe initiatieven binnen de stichting de verdienste van Cor? “Nee, we doen het sámen. Met de leutpartners, de
gemeente, en met een ge-wel-di-ge club vrijwilligers. Dat zijn er zeker vijfhonderd.”
Een verandering waar de Stichting niet verantwoordelijk voor is: de nieuwe burgemeester! Kan hij Tullepetaon worden? “Je hoeft niet in Roosendaal te zijn geboren om hier gère
vandaan te komen. De burgemeester heeft op elf elf dankbaar de attributen in ontvangst genomen die horen bij de functie van Oppertullepetaon! De eerste contacten met onze nieuw
aangetreden burgemeester beloven absoluut veel goeds”, zegt Cor enthousiast. Dan, tot slot. Volgend jaar zijn de rollen weer omgedraaid. De voorzitter is weer gewoon carnavalsvier-
der Cor Verbogt. Hangt hij zijn kiel aan de wilgen? “Die gooi ik niet weg! Misschien mijn pet”, grapt Cor. “Ik heb mijn hart verpand aan deze leutige club met mensen, waar ik acht
jaar mee heb samengewerkt. Misschien neem ik een sabbatical, maar mijn clubke laat ik nog niet in de steek.”
Hoe is het als je als kersverse bezoek geweest in Tilburg en op
burgemeester in Roosendaal de terugweg in de bus heb ik
aantreedt en je hebt nog nooit kennis gemaakt met een aantal
iets met carnaval te maken ge- carnavalsliedjes, onder andere benaderbaar is en die tussen de
had? Hoe ga je daarmee om, wat Mijn Stadje. Inmiddels kan ik dat mensen staat.”
verwacht je van het feest, hoe zie goed meezingen. Ik heb heel goed Ondanks dat carnaval dus een
je je rol, en hoe ga je je voorbe- begrepen dat carnaval een prach- heel nieuwe ervaring is voor Han
reiden…. Om dat, en meer, uit te tige traditie is, waaraan in elke van Midden, heeft hij al wel maar
vinden, begeven twee leden van stad of dorp een eigen invulling even zijn wintersportvakantie ver-
de Kwakkelkraant-redactie zich wordt gegeven. Roosendaal is wat zet om tijdens hét feest aanwezig
vol verwachting naar het stads- dat betreft erg gastvrij, ik voelde te kunnen zijn. Er moeten sowieso
kantoor. Ze worden ontvangen in me tijdens 11-11 al direct opge- sleutels worden overgedragen, en
een plezierige informele setting. nomen in de gemeenschap.” Met de burgemeester is natuurlijk ook
Op de (kleine) tafel liggen een een relativerende lach: “Natuurlijk de eindverantwoordelijke als het
papiertje met een aantal Neder- ook omdat ik de burgemeester gaat over veiligheid.
landse gezegdes, vertaald in het ben, maar je merkt snel genoeg of
Roosendaals, het Roosendaals zoiets gemeend is”. “Ik kan me dus niet helemaal
leesplankje en de Kwakkelkraant ongelimiteerd in het feestge-
van vorig jaar. En aan die tafel, Het ambt van burgemeester druis storten, maar ik zou toch
enthousiast, onze gesprekspartner van Roosendaal is hem op het wel graag een paar keer de sfeer
burgemeester Han van Midden. lijf geschreven, dat vond hij al proeven, als het even kan ook
tijdens de sollicitatieprocedure, eens incognito. Dat hij daar goed
“Ik had met 11-11 mijn vuurdoop. en dat vindt hij nu nog steeds. in is, weten ‘zijn‘ Roosendalers
Het voelde even net alsof je “Mijn key-woord is verbinding. intussen al. Het filmpje waarin hij
voor het eerst bij je aanstaande Niet per se alle acties zelf oppak- incognito kennismaakt met een
schoonouders op bezoek gaat, je ken, maar zorgen dat de juiste aantal mensen, is even hilarisch
wil graag de goede dingen zeggen partijen bij elkaar aan tafel komen als effectief, en al ontelbaar veel
en vragen en je van je beste kant om grote en kleine problemen keer gedeeld op sociale media.
laten zien. samen op te lossen.” Dat woord
verbinding zal nog een paar keer
vallen tijdens het gesprek. “Met “Zoals ik Roosendaal nu heb leren
Ik ben door Cor Verbogt, de voor- name het contact met de mensen, kennen, stel ik me voor dat car-
zitter van de Stichting Carnaval, die verbinding dus, heb ik nodig naval hier een geweldig volksfeest
uiterst deskundig ingewijd in het is. Een feest waarbij iedereen
grote onderwerp dat carnaval, gelijk is, waarbij rangen en stan-
zoals ik heb gemerkt, hier is. om mijn functie goed te kunnen
Grappig in dat verband: net voor
11-11 zijn we met een aantal Copyright Stichting Carnaval Roosendaaluitoefenen. Andersom, draai ’t
leden van de gemeenteraad op mar om, merkte ik ook dat er in den even wegvallen en waarbij
ook nieuwelingen met open armen
Groot-Roosendaal de behoefte
bestond aan een burgemeester die worden ontvangen. Verbinding,
alweer inderdaad.”
FOTO: BRAM VISSER
Draai ’t mar om. Dus, meneer Verbogt, word je Priens, Nar of Sjampetter? “Nou, zo’n maillot…”, lacht Cor.FOTO: BRAM VISSER
Daarna al snel serieus: “Nee, ik zie in mij geen rol weggelegd voor een van de functionarissen. Ik voel
me meer op mijn gemak in een bestuurlijke functie.” En dat is precies de rol die Cor Verbogt al acht jaar met
verve vervuld. En dat achtste jaar is ook meteen zijn laatste jaar. Om ‘metaalmoeheid en betonrot’ te voor-
komen, stelde hij bij zijn aantreden in 2012 een rooster van aftreden in. Maximaal twee keer vier jaar kun je
voorzitter zijn van Stichting Carnaval Roosendaal.
Een groots afscheidsinterview, daar voelt de voorzitter niets voor. “Ik ben er sowieso nog tot juli. En het
afscheid van een bestuurslid mag niet bepalend zijn voor het leutfeest”, benadrukt Cor. “De oog’eid gaat
voorop en wij zijn ondergeschikt.” Maar vooruit, de redactie mag toch even met hem terugkijken. Aan
superlatieven geen gebrek als Cor praat over het Roosendaalse carnaval, Tullepetaonestad, en de stichting.
Wat is hij trots op zijn clubke, dat inmiddels aanvoelt als familie. In de acht jaar dat hij voorzitter is van
Stichting Carnaval Roosendaal veranderde een hoop. De Kwakkelkraant wordt in eigen beheer uitgegeven,
er is weer een hofkapel, Tullepetaonse banieren sieren de stad, er zijn goede contacten met sponsoren, een
nieuwe website is ontwikkeld, er zijn een hoop nieuwe initiatieven zoals het Oppasbal, Tullepet11, Muziek-
kiestespektaokel en noem maar op.
Wat springt er voor de voorzitter uit? “Wat mij trots maakt is het vrouwelijke element dat we konden toevoegen. Een aantal jaar geleden is de stichting in gesprek gegaan met een
groep dames. De vraag die gesteld werd: ‘Waarom kunnen er geen vrouwen toetreden tot de boerenraad?’ Inmiddels zitten er vrouwen in de Boerenraad en hebben we voor de tweede
keer een vrouwelijke nar. Gewoon, omdat ze de beste functionaris is.”
Ook met de verjonging binnen de boerenraad is Cor Verbogt ‘ontiegelijk content’: “Je wil weer bij de Boerenraad horen, dankzij alle jonge mensen die erbij zijn gekomen. Dat heeft
wel voor vernieuwing gezorgd.” Is er ondertussen nog wel oog voor traditie? Cor: “Tradities zijn net als lantaarnpalen, alleen dronkaards houden zich eraan vast. Je moet ze koesteren,
maar ook aanpassen aan de tijdgeest.” Zijn de veranderingen en nieuwe initiatieven binnen de stichting de verdienste van Cor? “Nee, we doen het sámen. Met de leutpartners, de
gemeente, en met een ge-wel-di-ge club vrijwilligers. Dat zijn er zeker vijfhonderd.”
Een verandering waar de Stichting niet verantwoordelijk voor is: de nieuwe burgemeester! Kan hij Tullepetaon worden? “Je hoeft niet in Roosendaal te zijn geboren om hier gère
vandaan te komen. De burgemeester heeft op elf elf dankbaar de attributen in ontvangst genomen die horen bij de functie van Oppertullepetaon! De eerste contacten met onze nieuw
aangetreden burgemeester beloven absoluut veel goeds”, zegt Cor enthousiast. Dan, tot slot. Volgend jaar zijn de rollen weer omgedraaid. De voorzitter is weer gewoon carnavalsvier-
der Cor Verbogt. Hangt hij zijn kiel aan de wilgen? “Die gooi ik niet weg! Misschien mijn pet”, grapt Cor. “Ik heb mijn hart verpand aan deze leutige club met mensen, waar ik acht
jaar mee heb samengewerkt. Misschien neem ik een sabbatical, maar mijn clubke laat ik nog niet in de steek.”
