Page 6 - 1969
P. 6
DE TRAP
Toen de bekisting er nog rond stond, docht de buurt
bij ons dat er een onthulling zou kommen; iets van
Sint J a n of zo.
Da kwaam eigenlijk omdat ie midden op de stoep
stond en bij ons staat er nie veul midden op de stoep;
hoogstens de reklame van 't ideale meubel vor 't
postkantoor en dat is dan nog gelijk mee de stoep-
tegels. Mar goed, toen 't houtwaark eraf ging waar
't 'n trap. Gin zoas bij ons naar de vliering, mar van
cement. Nou zulde vroagen: „Kunde wel iets vertel-
len van 'n trap?" Nou, da denk! De hele buurt het 'r
vreeselijk veul leut mee gehad. Da begon al, toen t'er
iemand tegenaan liep toen t'ie omkeek nar 'n meske:
we zagen 't mooi aankomme! Die vent waar kwoad,
zee enkele dingen die ik vanwege 't plaatsgebrek nie
zal herhalen, en vond 't schaande da de hofficiele in-
stanties enzovoort enzovoort. Kek! Die vent begreep
er niks van; da waar gin karnavalsvierder. Die had
't nie! Hij had alleen 'n krasserige bult op z'n kop.
De Harchitekt aar 't wel. Wa da betreft aar'tie Roo-
sendoaler kunnen zijn.
Hij waar nog veul geleerd ok. Wij gebruiken 'n trap
om er mee noar boven te goan, of mee noar beneje,
moar dan is 't toch wel op. Bij de trap konde da alle-
bei. Hij aar t'er oan de achterkant noamelijk 'n durke
ingetimmerd, en as ge da open dee, konde ok noar
beneje. Nou gij en dan ikke! Nou waren 't noar be-
neje gin treekes, ma 'n soort glijbaan. De bedoeling
waar, dat de Roosendoalers mee de fiets die glijboan
afgingen om vor 15 cent 'm ergens onderin zolang
weg te zetten. Wir karnavalesk van die harchitekt!
Want nou motte mij d'n eerste Roosendoaler is aan-
wijzen die z'n fiets ergens hofficieel weg ga zetten en
er dan nog 15 cent vor gaat betalen! De enige fietsen-
stalling die wij kennen is die op 't pliessiebero, en
doar loaten we alles stoan wat er stoat. Affijn, wij
mee de buurt nie te lui toen vor 't eerst 't durke
openging. Jawel, noa wa wachten kwaam zowoar de
eerste klaant. 't Leutige waar, da de glijboan te smal
waar cm die fiets oan de hand te nemen; neije, alleen
fietsen kon. Webben krom gelegen! 't Viel nie zo op,
mar aard ging't! Z'n hele voorwiel stond scheef, toen
hij z'n eigen ergens onderin 't donker op 'n muurke
stortte. Zelfs de baand waar krom! Wat een geest,
wat een geest.
© Stichting Dagen hebben we ons vermoakt, totdat 't schijnboar
verraaie wier, want de leste hebben we er af moeten
douwen, die wou helemoal nie. 't Waar spijtig, mar
noa die leste ging 't durke voorgoed op slot.
De Harchitekt aar nog meer gein onder de pet. Toen
de leut van die glijboan vorbij waar, gingen we oan
de aandere kaant stoan, want, zoas ik zee, konde ok
nog noar boven, 't Leutige oan die kaant waar, dat ze
de treekes stiekum mee 't leggen iets achterover lie-
ten hellen. In 't begin aar niemand iets in d* goaten.
Totdat 't ging regenen. Da waar eerst wel vervelend,
want we gingen toen zo'n bietje tegen de trap stoan
van de Harchitekt en toen regende de vaarf eraf.
M'n buurman ee z'n pak meteen in de vullisbak kun-
nen gooien. Toen 't wa minder regende gingen we
wir kijke. Wat een geest, wat een geest.
Ik zie 't gezicht van de commensaal nog, toen ie van
boven af z'n klaante de trap op zag komme. Ik drijf
misschien wel over, mar tot oan d'r knieën! En bij 't
CarnaïcvuaislsmRmoosendaalvijfde treeke laag t'er een los en dan tsjielpte 't woa-
ter fijn langs de pijpen omhoog. Oan de littaniejen
konnen we precies opmoaken van welk stadsdeel ze
kwoamen. De importen viele wa tegen, mar die van
de kaant van de Molenstraat! Welwel, die kunnen
vloeken!
osendaat Nou wordt er gefluisterd dat ie goat verdwijnen!
Nooit doen, mensen, nooit doen! Onze kinderen zou-
wen 't ons loater verwijten. Ze zouwen ons verwij-
ten da we gin gevoel vor humor hebben; en da is be-
slist nie woar. Trouwens, al bij al is 't 'n goeie trap.
VEUL PLEZIER 4rjaon en Lenie
't is mar ééns per jaar Opt bal van de daansschool waare ze mekaore teege
Carnaval gekomme, Arjaon en Lenie.
Arjaon waar ne vent zo groot as de meule van de
Plezier kunde echter 't baon, Lenie waar 'n klein opneukerke, ze kon zoo-
ele jaor beleve van 'n gezeet in zijnen binnezak kuiere en 'n bad neeme in
zijn goeie klompe. Mar toen as Arjaon mee d'r walste
WASAUTOMAAT en eur n'n alve meter van d'n outeren daansvloer ief,
TELEVISIE toen keek zij zijn mee twee van die schoon eemels-
PLAOTENSPELER blauw oogskes in zijn bruine en toen waar ie ver-
RADIO kocht.
en veule aandere handige elektr. Nao 't bal gienge ze aon ruis. En toen ze zo liepe te
apparate die oew 't werk verlichte praote, zij mee d'r smoeltje omoog, ij mee ze gezicht
en veul genot verschaf fe ! aon beneeje, toen bleef zij ineene staon en zee: „As
oons vaoder oort, dadde gij mijn aon ruis et gebrocht,
ALLEEN NETUURLIJK ADDE MAR ZEKER KUNT ZIJN VAN DE VAKKUNDIGE VOOR- dan zit 't d'r viervoets bovenop, waant om kort te
LICHTING EN SERVICE. gaon: jou moeder aar eigentluk mijn moeder motte
zijn en die ee jouw vaoder toens van de mijne afge-
EN DAOR KUNDE BIJ ONS VAN VURZEKERD ZIJN. WIJ STAON VOLLEDIG ACHTER pikt. Lot oew eige nie zien aon de deur, want ons
OEW ! ! ! vaoder ken jou en die lot zijn dochter nooit ofte nooit
nie mee jouw trouwe. Eel 't durp eet destijds meege-
BERNARD JANSSEN ruzied."
OUDENBOSCH ROOSENDAAL ETTEN-LEUR Mar d'n Arjaon, zo groot as de meule van de baon,
Fenkelsiraat 39 Mark» 27 Winkelcentrum 37 lachte-n-is ne keer en zee: „Kom ier, snoepgoed, dak-
Tel. (01652)30 44. Tel. (01608)29 98 koe kus." En toen ief ie eur op en, allee, ge wit wel.
Tel. (01650)4 04 67 Mar zelfs ne meule wor moei vant effe. Zij ieng aon
zijne nek en ij wier 't moei da getil. Eerst zetten ie
eur op ne vullisbak, mar toen na 'n ortje kwam plie-
sie Ernest vorbij en die keek eel laank aon die twee
en zee: „Kunde nie achter de kaark gaon staon buiten
't zicht!"
Da deeje ze toen. En toen zetten ie eur daor op de
stenen raand vant ek, zodad eur smoeltje net even
oog stong as zijn groot bakkes. Da gieng verrekes
goed en om allebei z'n aande vrij femme ong ie eur
mar aont ekke.
Mar allee, 't sloeg alf twaolf en toen zee zij: „Nouw
ist goed."
Arjaon plukten eur vant ekken af en toen attie bü
eur deur kwam, gong die oope en in plek van dad
eur vaoder zou gaon vloeke en schelle, zeet ie: „Komt
'r in en nim n'n borrel, stikt 'n siegaor op."
Ze wieste nie wasse moeste denke. Gin schelles, wel
n'n borrel.
Arjaon gieng om twaolf uure weg, mee d'invietaosie
de kommende zaoterdag mar wir mee eur te gaon
daanse, en d'n borrel stong dan gereed.
Toen vatten ie alle koeraozie bij mekaore en zee:
„Da snap ik nouw nie. Ik docht dadde gij op mijn
toch wel zou gaon schelle, omdad nouw net ikke mee
jouw dochter aonpap, mar om zo te zegge, rolde de
looper uit."
En toen zeet eur vaoder: „Mar gij zijt dan ok d'n
eerste die ze om alf twaalf aon de deur brengi;. Die
aandere knuUe vroeger, lieten eur altij mar aont ek-
ken ange!"
Toen de bekisting er nog rond stond, docht de buurt
bij ons dat er een onthulling zou kommen; iets van
Sint J a n of zo.
Da kwaam eigenlijk omdat ie midden op de stoep
stond en bij ons staat er nie veul midden op de stoep;
hoogstens de reklame van 't ideale meubel vor 't
postkantoor en dat is dan nog gelijk mee de stoep-
tegels. Mar goed, toen 't houtwaark eraf ging waar
't 'n trap. Gin zoas bij ons naar de vliering, mar van
cement. Nou zulde vroagen: „Kunde wel iets vertel-
len van 'n trap?" Nou, da denk! De hele buurt het 'r
vreeselijk veul leut mee gehad. Da begon al, toen t'er
iemand tegenaan liep toen t'ie omkeek nar 'n meske:
we zagen 't mooi aankomme! Die vent waar kwoad,
zee enkele dingen die ik vanwege 't plaatsgebrek nie
zal herhalen, en vond 't schaande da de hofficiele in-
stanties enzovoort enzovoort. Kek! Die vent begreep
er niks van; da waar gin karnavalsvierder. Die had
't nie! Hij had alleen 'n krasserige bult op z'n kop.
De Harchitekt aar 't wel. Wa da betreft aar'tie Roo-
sendoaler kunnen zijn.
Hij waar nog veul geleerd ok. Wij gebruiken 'n trap
om er mee noar boven te goan, of mee noar beneje,
moar dan is 't toch wel op. Bij de trap konde da alle-
bei. Hij aar t'er oan de achterkant noamelijk 'n durke
ingetimmerd, en as ge da open dee, konde ok noar
beneje. Nou gij en dan ikke! Nou waren 't noar be-
neje gin treekes, ma 'n soort glijbaan. De bedoeling
waar, dat de Roosendoalers mee de fiets die glijboan
afgingen om vor 15 cent 'm ergens onderin zolang
weg te zetten. Wir karnavalesk van die harchitekt!
Want nou motte mij d'n eerste Roosendoaler is aan-
wijzen die z'n fiets ergens hofficieel weg ga zetten en
er dan nog 15 cent vor gaat betalen! De enige fietsen-
stalling die wij kennen is die op 't pliessiebero, en
doar loaten we alles stoan wat er stoat. Affijn, wij
mee de buurt nie te lui toen vor 't eerst 't durke
openging. Jawel, noa wa wachten kwaam zowoar de
eerste klaant. 't Leutige waar, da de glijboan te smal
waar cm die fiets oan de hand te nemen; neije, alleen
fietsen kon. Webben krom gelegen! 't Viel nie zo op,
mar aard ging't! Z'n hele voorwiel stond scheef, toen
hij z'n eigen ergens onderin 't donker op 'n muurke
stortte. Zelfs de baand waar krom! Wat een geest,
wat een geest.
© Stichting Dagen hebben we ons vermoakt, totdat 't schijnboar
verraaie wier, want de leste hebben we er af moeten
douwen, die wou helemoal nie. 't Waar spijtig, mar
noa die leste ging 't durke voorgoed op slot.
De Harchitekt aar nog meer gein onder de pet. Toen
de leut van die glijboan vorbij waar, gingen we oan
de aandere kaant stoan, want, zoas ik zee, konde ok
nog noar boven, 't Leutige oan die kaant waar, dat ze
de treekes stiekum mee 't leggen iets achterover lie-
ten hellen. In 't begin aar niemand iets in d* goaten.
Totdat 't ging regenen. Da waar eerst wel vervelend,
want we gingen toen zo'n bietje tegen de trap stoan
van de Harchitekt en toen regende de vaarf eraf.
M'n buurman ee z'n pak meteen in de vullisbak kun-
nen gooien. Toen 't wa minder regende gingen we
wir kijke. Wat een geest, wat een geest.
Ik zie 't gezicht van de commensaal nog, toen ie van
boven af z'n klaante de trap op zag komme. Ik drijf
misschien wel over, mar tot oan d'r knieën! En bij 't
CarnaïcvuaislsmRmoosendaalvijfde treeke laag t'er een los en dan tsjielpte 't woa-
ter fijn langs de pijpen omhoog. Oan de littaniejen
konnen we precies opmoaken van welk stadsdeel ze
kwoamen. De importen viele wa tegen, mar die van
de kaant van de Molenstraat! Welwel, die kunnen
vloeken!
osendaat Nou wordt er gefluisterd dat ie goat verdwijnen!
Nooit doen, mensen, nooit doen! Onze kinderen zou-
wen 't ons loater verwijten. Ze zouwen ons verwij-
ten da we gin gevoel vor humor hebben; en da is be-
slist nie woar. Trouwens, al bij al is 't 'n goeie trap.
VEUL PLEZIER 4rjaon en Lenie
't is mar ééns per jaar Opt bal van de daansschool waare ze mekaore teege
Carnaval gekomme, Arjaon en Lenie.
Arjaon waar ne vent zo groot as de meule van de
Plezier kunde echter 't baon, Lenie waar 'n klein opneukerke, ze kon zoo-
ele jaor beleve van 'n gezeet in zijnen binnezak kuiere en 'n bad neeme in
zijn goeie klompe. Mar toen as Arjaon mee d'r walste
WASAUTOMAAT en eur n'n alve meter van d'n outeren daansvloer ief,
TELEVISIE toen keek zij zijn mee twee van die schoon eemels-
PLAOTENSPELER blauw oogskes in zijn bruine en toen waar ie ver-
RADIO kocht.
en veule aandere handige elektr. Nao 't bal gienge ze aon ruis. En toen ze zo liepe te
apparate die oew 't werk verlichte praote, zij mee d'r smoeltje omoog, ij mee ze gezicht
en veul genot verschaf fe ! aon beneeje, toen bleef zij ineene staon en zee: „As
oons vaoder oort, dadde gij mijn aon ruis et gebrocht,
ALLEEN NETUURLIJK ADDE MAR ZEKER KUNT ZIJN VAN DE VAKKUNDIGE VOOR- dan zit 't d'r viervoets bovenop, waant om kort te
LICHTING EN SERVICE. gaon: jou moeder aar eigentluk mijn moeder motte
zijn en die ee jouw vaoder toens van de mijne afge-
EN DAOR KUNDE BIJ ONS VAN VURZEKERD ZIJN. WIJ STAON VOLLEDIG ACHTER pikt. Lot oew eige nie zien aon de deur, want ons
OEW ! ! ! vaoder ken jou en die lot zijn dochter nooit ofte nooit
nie mee jouw trouwe. Eel 't durp eet destijds meege-
BERNARD JANSSEN ruzied."
OUDENBOSCH ROOSENDAAL ETTEN-LEUR Mar d'n Arjaon, zo groot as de meule van de baon,
Fenkelsiraat 39 Mark» 27 Winkelcentrum 37 lachte-n-is ne keer en zee: „Kom ier, snoepgoed, dak-
Tel. (01652)30 44. Tel. (01608)29 98 koe kus." En toen ief ie eur op en, allee, ge wit wel.
Tel. (01650)4 04 67 Mar zelfs ne meule wor moei vant effe. Zij ieng aon
zijne nek en ij wier 't moei da getil. Eerst zetten ie
eur op ne vullisbak, mar toen na 'n ortje kwam plie-
sie Ernest vorbij en die keek eel laank aon die twee
en zee: „Kunde nie achter de kaark gaon staon buiten
't zicht!"
Da deeje ze toen. En toen zetten ie eur daor op de
stenen raand vant ek, zodad eur smoeltje net even
oog stong as zijn groot bakkes. Da gieng verrekes
goed en om allebei z'n aande vrij femme ong ie eur
mar aont ekke.
Mar allee, 't sloeg alf twaolf en toen zee zij: „Nouw
ist goed."
Arjaon plukten eur vant ekken af en toen attie bü
eur deur kwam, gong die oope en in plek van dad
eur vaoder zou gaon vloeke en schelle, zeet ie: „Komt
'r in en nim n'n borrel, stikt 'n siegaor op."
Ze wieste nie wasse moeste denke. Gin schelles, wel
n'n borrel.
Arjaon gieng om twaolf uure weg, mee d'invietaosie
de kommende zaoterdag mar wir mee eur te gaon
daanse, en d'n borrel stong dan gereed.
Toen vatten ie alle koeraozie bij mekaore en zee:
„Da snap ik nouw nie. Ik docht dadde gij op mijn
toch wel zou gaon schelle, omdad nouw net ikke mee
jouw dochter aonpap, mar om zo te zegge, rolde de
looper uit."
En toen zeet eur vaoder: „Mar gij zijt dan ok d'n
eerste die ze om alf twaalf aon de deur brengi;. Die
aandere knuUe vroeger, lieten eur altij mar aont ek-
ken ange!"
