Page 26 - 1990
P. 26
_J ,-.^_l_
:^p :^=^ cs:acD i - >^^ ï 5 -' « 3 c F ? ' ; _ 5 y
Da::^02caïMJX)cii^c:^^
Vanelges elf jaar.
IJ woont oog en droog ^ H T I L ^ Stel je de volgende geluiden eens voor: 'n 4-deurs, 1200 cc Wolga van '73, die bij
in nun boom. gj / ^ ^ een vaart van 85 km/u. een noodstop maakt + een vrij onbehoorlijke vloek (com-
Lattum mar lache, Mï bineer: a: een hamer, b: misslag en c: de duim) + 't schuifelen van 'n koppeltje
tortelduiven in een zinken dakgoot -H het gewauwel van 'n dozijn buurvrouwen
yzeetie. \ lm vlak vóór de uitverkoop. Zo moet Vaneiges in den beginne ongeveer geklonken
IJ eet oon nie noodig.f ^ hebben. Ik heb het over de zomer van '79 in een kantine van een bijna failliet
Gewone mènse transportbedrijf, net buiten de bebouwde kom, maken wij, nee, trachten wij op ge-
die 'n mooie keuke huurde instrumenten een melodieus samenspel voort te brengen. Dit alles op
ofbadkamerwulleemmei zondagavond, na Studio Sport. En het lukt maar niet en het ging maar niet (lees
gelukkug wel. Kwakkelkrant '86: „'n veraol uit de zeuventiger jaore"). Maar wij gaven de moed
niet op, het transportbedrijf helaas wel. Sommige idealisten kopen zelfs hun in-
strument of ze mogen het gewoon houden omdat de muziekhandelaar het toch
niet meer aan „de straotstenen" kwijt kan. Ach we proberen het tenminste. We
zijn toch van de straat en hangen niet in de friettent of in het café, of liggen ,,as
angdaarrème" in de bank of zitten te studeren tot 12 uur 's nachts. We doen iets,
voor "ons eige", maar ook voor Roosendaal. We leggen een stuk cultuur neer en
zorgen ervoor dat de gemeentereiniging de afdeling „ongediertebestrijding" kan
sluiten (d'r is geen beest meer te bekennen in een straal van 8 km). We blazen na-
melijk hard tot zeer hard. Al na enkele weken zijn we bij oostenwind te horen in
buurtdorp Nispen, later zelfs in Essen. Het internationaal luchtverkeer klaagt
steen en been, het pleisterwerk in de St. Jan vertoont reeds haarscheurtjes en
het Biggelaarcomplex wordt enkele jaren uitgesteld. Vaneiges blijft repeteren, in-
middels u had het al begrepen, op de markt in „het wapen van Roosendaal". Op
de vierde etage (lees: zolder) weliswaar, maar een kniesoor (-i- heel Vaneiges) die
daar op let. Je krijgt zo'n last van je knieën met die trappen. En niet dat de muziek
beter wordt, maar we krijgen wel meer ammezuur, en hoe meer ammezuur hoe
langer we kunnen blazen, hoe meer leut we hebben, hoe meer bier dat we drin-
ken en hoe meer koppijn we... Nou ja, in het begin is het heel „leutig".
We krijgen nog wat prijzen omdat onze leutvonk overslaat op de carnavalsvier-
ders, de andere Tullepetaonen. Onze doelstelling, gewoon leut maken, wordt ge-
waardeerd. Bands als St. Senilia en Makkeluk Zat waren daar indertijd ook al vol-
op mee bezig. „Leutig blaoze" en niet sikkeneurig en perfect je repertoire met
liedjes uit alle windstreken afwerken. Ja natuurlijk, „ut R'daols lied" ('n andere
doelstelling gevoed door Tullied b.v.).
En dat spelen we nog steeds. Elf jaar zijn we nu verder. De meesten zijn nog van
de partij (van sommige kom je niet af). Muzikaal geen streep verder, elf jaar leut
met een leutige groep, af en toe aedonder (lees: „un veraol uit de tachtiger jaore"
in deze Kwakkelkraant) en hopelijk nog heel veel jaren erbij. Vaneiges gefelici-
teerd en bedankt.
VAN HEREL DE KOK HOPPENBROUWERS 'n Veraol uit de tachtiger jaore (vervolg op „'t veraol
de grootste thuistoonzaal van west brabant •••" de zeventiger jaore - Kwakkelkraant 1986 - da's
IS bouwe).
op werkdagen van 8.30-17.15 uur. zaterdags van 10.00-16.00 uur. rklaring:
Industrieterrein i t'er nou pas 'n vervolg is geschreeve op 't éérste veraol, da d'is omda éérst al
Borchwerf 8, Roosendaal Kromme Elleboog 23. 1 tachtiger jaore vorbij moesse zijn. (Sorry vor 't wachte.)
Telefoon 01650-32900, Steenbergen 01670-63940. aare dus 'ne bend en dus ok gelijk 'nen óöp geneuk, waant verstaand van me-
k aare we allemaol en favoriete liedjes ok. G'aar da motte óöre: „'k vertel vor-
taon wel wa we mote speule! Nèje, da kan ik beter doen want ik 'em alle liedjes in
'T ADRES VOR: KEUKENS, mun boekske. Laot mijn da nou mar doen, want ik neem de vrije trappe toch ok
altijd"! En dan wie de weg moes bepaole naör welk café we 't éérst gienge en
welk 't lèèst (nou waar 't éérste café meestal gelijk 't lèèste, mar allee). Ge begrijp
BADKAOMERS, SANITAIR, 't al, de machtstrijd binnen ööns musicerend ensembeltje waar losgebraand, mee
alle gevolge van dien. Lobbies, chantaoge, blek meel, bedreiaing, omkööping, al-
les waar toegestaan, asse mar van oew bier afbleeve. D'n ééne maokte net nog
aareger (geker) dan d'n aandere. „Motte gij één of twee pilskes van mijn, manne-
TEGELS, M O Z A©Ï ESKticPhtLinAgVCUaIZrnEaNv,a] l Roosendaalke"? (licht geval van omkööping) of „Adde gij mijn 'n bietje ellept, zal ik nooit mir
aon jullie Mien zitte" (middelzwaor geval) of „adde gij nie vor mijn kiest, meude
mooit mir mee mijn naor uis fietse"(zwaar geval). De strijd waoraon mekaant
KACHELS,
ieder zichzelf respecterend bendelid meedee, begon ongekende vorreme aon te
neeme. Oögtepunt waar altij de wekelijkse rippetitie. Da begon al beneeje, waor
VOORZET OPENHAARDEN EN de kastelein zo lienks en rechts al begon te pooke (oe meer geneuk oe meer bier
dochtie bij z'n eige en gif t'em es ongelijk). „Ee, luister d'is, dieje trompettist van
jullie, dieje lilleke, gaaf d'n dieje mee z'n deksels ne Trappist (kassa ƒ 3,50) en
BOUWMATERIALEN. vroeg oe w'et mee zullie moeder gieng. Wa godvr...", waar 't aantwoord van de
toch al te laot binnegekomme aspirant bandleider. Sjagrijnig en licht zwéétend be-
stelde n'ie baolend 'n pilske vor z'n eige. Mar ondanks de broeiierige atmosfeer,
kwaame ze toch vor 't rippetéére en moesse ze naor bove. Goed en wel daor
aongekomme in d'r rippetitlelokaol, zeulde de kastelein al mee 'n vol blad bier
binne. „Oh, eh, dees rondje waar toch van jou eh, of waar 't nou van jou? Nou
weet ik 't toch nie mir! Van mijn, van mijn, nèèje van mijn, wier t'er van 5, 6 kaante
Iets te vieren geroepe. Tevreeje zette n'ie z'n bier weg (waant 't waor wir gelukt) om de trap af
te spriente om wit gauw beneeje 'n bladje vol te tappe (wij vonne 't altijd al zo gek
dattie op öönze rippetitieavond z'n trainingpak aon aar). De èènkele die niks van
èèl die machtstrijd moessen emme, omda ze thuis al wa te vertelle aare over de
n'ond of gewoon nie mee moge doen van de vrouw, aare al vlug un pilske te pak-
ke. En QeOer ze mee bakkeleie aare uitgemaokt van wie nou da d'éérste bladje
bier waar stong öönze vriend de kastelein awir bove: „Hallo, en van wie waar dit
ok awir?" Ge raoi 't al. Dit presteerde n'ie soms vijf kèèr achter mekaore, vorda
we ok mar èène noot aare geblaoze, watte, vorda we öönze toeters aare uitge-
pakt. Soms aare we geluk en moes ie schijte en bleef ie wa langer weg, mar da
§ebeurde nie dikkels. Oöns orkestje waar dus allef bezope vorda ze begonne.
ommige begonne dan zenusachtig te lache, aandere aart te roepe „tttok, tttok,
éérst tttok, tok (d.i. Eddoewe draai) akkelde d'n eerste lichtbeschonken leider.
„Maokte gij da d'uit, nèèje we doen Oe laptettum". Gelijk van alle kaante kom-
mentaor, waant dees liedje waar en is vuels te moeilijk vor oons manne. „Speult
de Seents dan mar" riep wir ne naandere. Ze kwaame d'r nie aon uit, wouw nie
aon nekaore toegeeve en jawel, daor kwaam nondeju, dieje kastelein wir binne.
Buitem aossem, lap, wir 'n bladje. Jaskes uit, mouwe opgestropt, de pint vlug op-
gedronke: „Kom manne, ond e beurt 'n liedje kieze", wiert'r geroepe dur 'n snug-
gere. En eindelijk, daor gieng 't „Zeg, ee wa edde gij un klurke" waar de éérste
keus, mar nao 't éérste keplet, donderde de grote tromslager straolbezope ach-
terover. „Wa nou wir? Ik denk dattie zat is! Assem t'ie nog? Tuurlijk, ij leette lache
en trouwens ij oef toch aleen mar te slaon en z'nnen aossem niet te gebruike vor
't blaoze". De rest die 't dus wel moes blaoze, waar allang blij dattie omvaar ge-
sodemieterd waar, waant mee al da bier en dad aarde blaoze wiere ze toch wel
aorig in d'r kop. Vandie zwarte bollekes zaage ze dan en sliengerkes van allerlei
kleure of tööverballe en 'nen èènkeling aar zelfs testbeeld van de Bels. Nèèje,
aarg waar 't nie. Trouwens 'n bietje dorst aare ze ok al. Zo liep de rippetitie dik-
Roosendaal kels op weinig uit (in dees geval moest er ééne bijgebrocht worre, dur 'em éél
01650 -3 37 37 vorzichtig van de trap naor beneeje te douwe. Koppijn zou t'ie d'n aandere dag
toch wel emme). En dan die rippetities da g'et op ruzie uitliep. Positief is te melde
da r'er onderling nööit wier geslooge. Dur wier alléén mar gegooid, mar dan ok
mee van alles. Meestal mee 't instrument, waant da edde tenslotte toch in oew
aande. Toeters, boekskes, koffers, aorstukskes, pakses shag, paraplubakke, al-
ii):iiiJi:miM:i:iii!mn les pakte ze, ge kun 't zo gek nie noeme. (ja, zelfs 'ne keer mee 'ne portemonnee
mee ƒ 6,35 erin). Op zukke avonde wiert'er dan dikkels gebièète, b.v. ad iemand i>
net ut mondstuk van de tuba op z'n asses aar g'ad. „En ik docht da jullie m'n
vriende waare" en „ik zèèg 't teege ööns vaoder" en „ik kijk oe nooit mir aon"
jaankte dan 't slachtoffer. En dan, da mot gezeed, brook er in de arte van oons
manne wa. Gaauw wier 't wir goed gemaokt, 'n pilske op de wonde en wir waar 't
einde rippetitie. „Komme jullie nou al naor beneeje" ripe de kastelein, die net op 't
punt stong naor bove te gaon. „Jao, we zijn al klaor, nou en? Zet da bier ier ma
weg, ier lusse we 't ok!" En da waar ok zo. Vor de machtstrijd kwam nou de be-
langrijkste faose, naomelijk „'t naokaorte". In groepkes stongen ze verdeeld,
g'heimzinnig soms wier t'er gemaauwd, as spionne bewoge kopstukke d'r eige
dur 't café, sluipend van d'n ééne groep naor d'n aandere. Soms ok luidruchtig as
etalage- papier- feest- etalage- papier- feest- vastbeslote bendleiders die zeker van d'r zaok ware. Mar wie wier et nou? Wie
materialen waren artikelen materialen waren artikelen moes 'et worre? Wie wou w'et éél gèère? En wie, attie 't gewiest aar wulle zijn
MOLENSTRAJtf%.Vfimtfrr?!.lAUEL. 3 780811 iiiiihiJiiiiiSnilgii? §vy^O)i un
gróóte
suBQeUuflaaaopzette.(dan ko E i
:^p :^=^ cs:acD i - >^^ ï 5 -' « 3 c F ? ' ; _ 5 y
Da::^02caïMJX)cii^c:^^
Vanelges elf jaar.
IJ woont oog en droog ^ H T I L ^ Stel je de volgende geluiden eens voor: 'n 4-deurs, 1200 cc Wolga van '73, die bij
in nun boom. gj / ^ ^ een vaart van 85 km/u. een noodstop maakt + een vrij onbehoorlijke vloek (com-
Lattum mar lache, Mï bineer: a: een hamer, b: misslag en c: de duim) + 't schuifelen van 'n koppeltje
tortelduiven in een zinken dakgoot -H het gewauwel van 'n dozijn buurvrouwen
yzeetie. \ lm vlak vóór de uitverkoop. Zo moet Vaneiges in den beginne ongeveer geklonken
IJ eet oon nie noodig.f ^ hebben. Ik heb het over de zomer van '79 in een kantine van een bijna failliet
Gewone mènse transportbedrijf, net buiten de bebouwde kom, maken wij, nee, trachten wij op ge-
die 'n mooie keuke huurde instrumenten een melodieus samenspel voort te brengen. Dit alles op
ofbadkamerwulleemmei zondagavond, na Studio Sport. En het lukt maar niet en het ging maar niet (lees
gelukkug wel. Kwakkelkrant '86: „'n veraol uit de zeuventiger jaore"). Maar wij gaven de moed
niet op, het transportbedrijf helaas wel. Sommige idealisten kopen zelfs hun in-
strument of ze mogen het gewoon houden omdat de muziekhandelaar het toch
niet meer aan „de straotstenen" kwijt kan. Ach we proberen het tenminste. We
zijn toch van de straat en hangen niet in de friettent of in het café, of liggen ,,as
angdaarrème" in de bank of zitten te studeren tot 12 uur 's nachts. We doen iets,
voor "ons eige", maar ook voor Roosendaal. We leggen een stuk cultuur neer en
zorgen ervoor dat de gemeentereiniging de afdeling „ongediertebestrijding" kan
sluiten (d'r is geen beest meer te bekennen in een straal van 8 km). We blazen na-
melijk hard tot zeer hard. Al na enkele weken zijn we bij oostenwind te horen in
buurtdorp Nispen, later zelfs in Essen. Het internationaal luchtverkeer klaagt
steen en been, het pleisterwerk in de St. Jan vertoont reeds haarscheurtjes en
het Biggelaarcomplex wordt enkele jaren uitgesteld. Vaneiges blijft repeteren, in-
middels u had het al begrepen, op de markt in „het wapen van Roosendaal". Op
de vierde etage (lees: zolder) weliswaar, maar een kniesoor (-i- heel Vaneiges) die
daar op let. Je krijgt zo'n last van je knieën met die trappen. En niet dat de muziek
beter wordt, maar we krijgen wel meer ammezuur, en hoe meer ammezuur hoe
langer we kunnen blazen, hoe meer leut we hebben, hoe meer bier dat we drin-
ken en hoe meer koppijn we... Nou ja, in het begin is het heel „leutig".
We krijgen nog wat prijzen omdat onze leutvonk overslaat op de carnavalsvier-
ders, de andere Tullepetaonen. Onze doelstelling, gewoon leut maken, wordt ge-
waardeerd. Bands als St. Senilia en Makkeluk Zat waren daar indertijd ook al vol-
op mee bezig. „Leutig blaoze" en niet sikkeneurig en perfect je repertoire met
liedjes uit alle windstreken afwerken. Ja natuurlijk, „ut R'daols lied" ('n andere
doelstelling gevoed door Tullied b.v.).
En dat spelen we nog steeds. Elf jaar zijn we nu verder. De meesten zijn nog van
de partij (van sommige kom je niet af). Muzikaal geen streep verder, elf jaar leut
met een leutige groep, af en toe aedonder (lees: „un veraol uit de tachtiger jaore"
in deze Kwakkelkraant) en hopelijk nog heel veel jaren erbij. Vaneiges gefelici-
teerd en bedankt.
VAN HEREL DE KOK HOPPENBROUWERS 'n Veraol uit de tachtiger jaore (vervolg op „'t veraol
de grootste thuistoonzaal van west brabant •••" de zeventiger jaore - Kwakkelkraant 1986 - da's
IS bouwe).
op werkdagen van 8.30-17.15 uur. zaterdags van 10.00-16.00 uur. rklaring:
Industrieterrein i t'er nou pas 'n vervolg is geschreeve op 't éérste veraol, da d'is omda éérst al
Borchwerf 8, Roosendaal Kromme Elleboog 23. 1 tachtiger jaore vorbij moesse zijn. (Sorry vor 't wachte.)
Telefoon 01650-32900, Steenbergen 01670-63940. aare dus 'ne bend en dus ok gelijk 'nen óöp geneuk, waant verstaand van me-
k aare we allemaol en favoriete liedjes ok. G'aar da motte óöre: „'k vertel vor-
taon wel wa we mote speule! Nèje, da kan ik beter doen want ik 'em alle liedjes in
'T ADRES VOR: KEUKENS, mun boekske. Laot mijn da nou mar doen, want ik neem de vrije trappe toch ok
altijd"! En dan wie de weg moes bepaole naör welk café we 't éérst gienge en
welk 't lèèst (nou waar 't éérste café meestal gelijk 't lèèste, mar allee). Ge begrijp
BADKAOMERS, SANITAIR, 't al, de machtstrijd binnen ööns musicerend ensembeltje waar losgebraand, mee
alle gevolge van dien. Lobbies, chantaoge, blek meel, bedreiaing, omkööping, al-
les waar toegestaan, asse mar van oew bier afbleeve. D'n ééne maokte net nog
aareger (geker) dan d'n aandere. „Motte gij één of twee pilskes van mijn, manne-
TEGELS, M O Z A©Ï ESKticPhtLinAgVCUaIZrnEaNv,a] l Roosendaalke"? (licht geval van omkööping) of „Adde gij mijn 'n bietje ellept, zal ik nooit mir
aon jullie Mien zitte" (middelzwaor geval) of „adde gij nie vor mijn kiest, meude
mooit mir mee mijn naor uis fietse"(zwaar geval). De strijd waoraon mekaant
KACHELS,
ieder zichzelf respecterend bendelid meedee, begon ongekende vorreme aon te
neeme. Oögtepunt waar altij de wekelijkse rippetitie. Da begon al beneeje, waor
VOORZET OPENHAARDEN EN de kastelein zo lienks en rechts al begon te pooke (oe meer geneuk oe meer bier
dochtie bij z'n eige en gif t'em es ongelijk). „Ee, luister d'is, dieje trompettist van
jullie, dieje lilleke, gaaf d'n dieje mee z'n deksels ne Trappist (kassa ƒ 3,50) en
BOUWMATERIALEN. vroeg oe w'et mee zullie moeder gieng. Wa godvr...", waar 't aantwoord van de
toch al te laot binnegekomme aspirant bandleider. Sjagrijnig en licht zwéétend be-
stelde n'ie baolend 'n pilske vor z'n eige. Mar ondanks de broeiierige atmosfeer,
kwaame ze toch vor 't rippetéére en moesse ze naor bove. Goed en wel daor
aongekomme in d'r rippetitlelokaol, zeulde de kastelein al mee 'n vol blad bier
binne. „Oh, eh, dees rondje waar toch van jou eh, of waar 't nou van jou? Nou
weet ik 't toch nie mir! Van mijn, van mijn, nèèje van mijn, wier t'er van 5, 6 kaante
Iets te vieren geroepe. Tevreeje zette n'ie z'n bier weg (waant 't waor wir gelukt) om de trap af
te spriente om wit gauw beneeje 'n bladje vol te tappe (wij vonne 't altijd al zo gek
dattie op öönze rippetitieavond z'n trainingpak aon aar). De èènkele die niks van
èèl die machtstrijd moessen emme, omda ze thuis al wa te vertelle aare over de
n'ond of gewoon nie mee moge doen van de vrouw, aare al vlug un pilske te pak-
ke. En QeOer ze mee bakkeleie aare uitgemaokt van wie nou da d'éérste bladje
bier waar stong öönze vriend de kastelein awir bove: „Hallo, en van wie waar dit
ok awir?" Ge raoi 't al. Dit presteerde n'ie soms vijf kèèr achter mekaore, vorda
we ok mar èène noot aare geblaoze, watte, vorda we öönze toeters aare uitge-
pakt. Soms aare we geluk en moes ie schijte en bleef ie wa langer weg, mar da
§ebeurde nie dikkels. Oöns orkestje waar dus allef bezope vorda ze begonne.
ommige begonne dan zenusachtig te lache, aandere aart te roepe „tttok, tttok,
éérst tttok, tok (d.i. Eddoewe draai) akkelde d'n eerste lichtbeschonken leider.
„Maokte gij da d'uit, nèèje we doen Oe laptettum". Gelijk van alle kaante kom-
mentaor, waant dees liedje waar en is vuels te moeilijk vor oons manne. „Speult
de Seents dan mar" riep wir ne naandere. Ze kwaame d'r nie aon uit, wouw nie
aon nekaore toegeeve en jawel, daor kwaam nondeju, dieje kastelein wir binne.
Buitem aossem, lap, wir 'n bladje. Jaskes uit, mouwe opgestropt, de pint vlug op-
gedronke: „Kom manne, ond e beurt 'n liedje kieze", wiert'r geroepe dur 'n snug-
gere. En eindelijk, daor gieng 't „Zeg, ee wa edde gij un klurke" waar de éérste
keus, mar nao 't éérste keplet, donderde de grote tromslager straolbezope ach-
terover. „Wa nou wir? Ik denk dattie zat is! Assem t'ie nog? Tuurlijk, ij leette lache
en trouwens ij oef toch aleen mar te slaon en z'nnen aossem niet te gebruike vor
't blaoze". De rest die 't dus wel moes blaoze, waar allang blij dattie omvaar ge-
sodemieterd waar, waant mee al da bier en dad aarde blaoze wiere ze toch wel
aorig in d'r kop. Vandie zwarte bollekes zaage ze dan en sliengerkes van allerlei
kleure of tööverballe en 'nen èènkeling aar zelfs testbeeld van de Bels. Nèèje,
aarg waar 't nie. Trouwens 'n bietje dorst aare ze ok al. Zo liep de rippetitie dik-
Roosendaal kels op weinig uit (in dees geval moest er ééne bijgebrocht worre, dur 'em éél
01650 -3 37 37 vorzichtig van de trap naor beneeje te douwe. Koppijn zou t'ie d'n aandere dag
toch wel emme). En dan die rippetities da g'et op ruzie uitliep. Positief is te melde
da r'er onderling nööit wier geslooge. Dur wier alléén mar gegooid, mar dan ok
mee van alles. Meestal mee 't instrument, waant da edde tenslotte toch in oew
aande. Toeters, boekskes, koffers, aorstukskes, pakses shag, paraplubakke, al-
ii):iiiJi:miM:i:iii!mn les pakte ze, ge kun 't zo gek nie noeme. (ja, zelfs 'ne keer mee 'ne portemonnee
mee ƒ 6,35 erin). Op zukke avonde wiert'er dan dikkels gebièète, b.v. ad iemand i>
net ut mondstuk van de tuba op z'n asses aar g'ad. „En ik docht da jullie m'n
vriende waare" en „ik zèèg 't teege ööns vaoder" en „ik kijk oe nooit mir aon"
jaankte dan 't slachtoffer. En dan, da mot gezeed, brook er in de arte van oons
manne wa. Gaauw wier 't wir goed gemaokt, 'n pilske op de wonde en wir waar 't
einde rippetitie. „Komme jullie nou al naor beneeje" ripe de kastelein, die net op 't
punt stong naor bove te gaon. „Jao, we zijn al klaor, nou en? Zet da bier ier ma
weg, ier lusse we 't ok!" En da waar ok zo. Vor de machtstrijd kwam nou de be-
langrijkste faose, naomelijk „'t naokaorte". In groepkes stongen ze verdeeld,
g'heimzinnig soms wier t'er gemaauwd, as spionne bewoge kopstukke d'r eige
dur 't café, sluipend van d'n ééne groep naor d'n aandere. Soms ok luidruchtig as
etalage- papier- feest- etalage- papier- feest- vastbeslote bendleiders die zeker van d'r zaok ware. Mar wie wier et nou? Wie
materialen waren artikelen materialen waren artikelen moes 'et worre? Wie wou w'et éél gèère? En wie, attie 't gewiest aar wulle zijn
MOLENSTRAJtf%.Vfimtfrr?!.lAUEL. 3 780811 iiiiihiJiiiiiSnilgii? §vy^O)i un
gróóte
suBQeUuflaaaopzette.(dan ko
