Page 7 - 2009
P. 7
Gi n zee j t ’òò g 7
Beste Tullepetaonen, weer een vervolg In de buurt deel 9 Hij kon hem wel schieten. Door zijn
op de verhalen van Piet en Willem. kwaadheid vergat hij zijn watervrees
Twee buurmannen die al veel hebben Ouders waren al omgekleed en waren schandaal) en……. had geen rekening ok. Gij stienkt naor zweet. Ge mot heel even. Eigenlijk was het toch een
meegemaakt in Tulleptaonestad. nu de kinderen aan het helpen. “Kom gehouden met de hoge vochtigheid eigenlijk douchen. Mar omda ge toch goede instructeur. Willem had onder-
Willem, inmiddels een BN’er en zijn papa, v’ug ‘embroek, ekker z‘emme” en het slipgevaarlijk gedeelte. Beiden al zo laot zijt, edde geluk”. Piet ging tussen goed in de gaten dat het niet
buurman Piet, van zeulband de Teut- De kleine had er zin. Willem stond ook maakten een smak die je alleen ziet gauw bij Willem en de kinderen staan. boterde tussen zijn vriend, Piet en de
lippe hebben Paleis Soestdijk, Rosada, al in zijn zwembroek, en Roosje in bij een internationale rugbywedstrijd. Hij kreeg het benauwd en begon nog badmeester. “Piet, ga mar gewoon aon
het ziekenhuis, het Raatswaope, het een lief badpakje. Hij moest zich nog Piet landde redelijk zacht, het zijn meer “te stienke”. de kaant zitte, dan zeg ik tege dieje
politiebureau en vele andere plaat- helemaal omkleden. Hoe deden die harses precies tussen …..enfin. Na “En op mijn teken gaan we allemaal vent daddik op de kienders let” Maar
sen bezocht. Uniek is nog steeds het mensen dat zo snel. De kleine stond nog wat geslipper, gestoei, gesputter 5 tellen onder water en als ik fluit daar kwam helemaal niks van in. Piet
“imitatietalent” van Willems wereld- al aan zijn broek te trekken ten teken en gevloek, bedankte hij de komen we weer allemaal tegelijk moest en zou in het water blijven en
beroemde lippen. Hij doet werkelijk dat die als eerste uit moest. “Ja, ja, hulpvaardige strandwacht, trok pijlsnel weer naar boven. Goed kijken hoor wie was Willem wel dat hij zich overal
alles na. En dat is leutig en komt goed rustig, gaon jullie mar alvast, ik zijn zijn zwembroek aan en volgde het kindertjes of papa en mama dat óók mee bemoeide. “Dit is mijn zwem-
uit! d’r zo”, Toen de grootste meute weg angstaanjagende bordje “het bad”. kunnen. Eén, twee, drie…..” De hele bad en ik zorg ier vor de veilighèd,
Maar dit jaar was het motto ‘Gin zeej was kreeg Piet eindelijk een beetje ”Ge bent wel laot! Ik wou drie minute ploeg dook onder water, behalve onze discipline, orde, netheid, en aorige
t’óóg’. En aan carnaval moesten beide ouwelui !” Dit schoot bij Willem in het
buurmannen nog lang niet denken. © Stichting Carnaval Roosendaal verkeerde keelgat en voordat hij uit
De herfstvakantie zat er net op, het wilde vallen, kreeg hij een idee. Het
zonnetje werd al waterig en het enige Dijkcentrum 185 • [T] 0165 - 52 00 00 • WWW.brillenmode.nl werd tijd voor een geluidje.
waar de mannen het druk mee Heel subtiel. “Hé badmeester, wat
hadden waren de kienders. Over water rust. Net toen hij zijn onderbroek uit geleje al begiene. Dit is de lèste keer Piet. Die stond lijkbleek trillend te rie- oor ik nou ? Ier net om de hoek in
gesproken. Het zweet liep Piet al over wilde trekken, en hij zijn startklaar eh, manneke”. Hij keek recht in het ren, waarbij hij ook nog beefde. “Ja, ut diepe”. Iedereen spitste de oren.
zijn rug want afspraak was afspraak! gelegde zwembroek wilde pakken, gezicht van een badmeester. En niet zzzziet u, k’em thermische nautofobie Een gorgelend deuntje met op de
“Attie dieje kleine van oons mot gaon hoorde hij: “Joehoe, goedenavond”. zo maar een. Een met haar op zijn mee caissonkuren en ikkk zzijn mun achtergrond de sound-track van Jaws.
zwemme, dan gaode gij mee, edde da Voor hem stond de lijvige dame die tanden, zijn gezicht en op zijn rug. pille vergete in te neme.” Onze Angstaanjagend. Af en toe hevig
goed g’oord ?” Voordat Piet tegen- vorige week naast hem zat, in een Spierballen en spieren waar normaal badmeester keek alsof hij het in gespetter stervend in een luide brul.
argumenten kon aangeven was die badpak dat nog het meest leek op een je geen spieren ziet. “En nou naor Keulen hoorde donderen. “Wat??? “Ier zitte toch gin beeste in bad,
motie al aangenomen creatie gemaakt van de gordijnen van oew plek”. Ouders en kinderen stonden Duiken en gauw un bietje, ben je nou ee badmeester. De hele zwemploeg
Met peuterzwemmen begon de ellende. zijn oma waar de volle wind doorheen al tot hun knieën in het water. Ze helemaol. Wat motte de kienders wel schaarde zich achter hun instruc-
Met een stuk of 30 ouwelui in kleed- leek te gaan. Dat was nog niet het keken naar Piet die langzaam richting nie dèènke !” Hij vergat bijna te teur die heel nieuwsgierig en heel
kamers waar de vochtigheid uitsteeg ergste. Ze gaf hem een knipoog en dat het ondiepe deel van het bad ging. fluiten en even later kwam de hele voorzichtig richting het diep waadde.
tot 98 % . Bleitende jong, die ondanks had ze niet moeten doen. Piet haakte “Tsjeesus, wa koud, straks doenk nog boel proestend en lachend boven Het werd steeds dieper, maar ook
dat het 45 graden was, stonden te met zijn grote teen in de onderbroek, wa op” Heel voorzichtig, voetje voor water. “Goed zo, dat doen we nog één steeds stiller. En omdat het steeds
rieren van de zenuwen èn de kou . Hij raakte uit zijn evenwicht en probeerde voetje, liep Piet richting de groep. keer” De chagrijnige instructeur spannender werd ontstond er een
hield altijd zijn jas aan omdat er geen in het vallen de zwembroek mee te Rillend van de kou, maar vooral van waadde dreigend richting onze Piet” steeds hechtere en compactere groep.
haak vrij was. Een en al kleding, tas- grissen. Daar lag hij, languit , in zijn angst, moest hij voorbij de Eén, twee, drie …” Voordat Piet Ze zaten bijna in zijn nek, kinderen
sen en vooral mensen. De start ging blote kont, “Nonde, nonde, nonde j.” badmeester. “Ho, ho ! Ho eens effe, de kant op kon klimmen, werd hij hingen aan zijn armen, een mollige
meestal wel. Gauw uitkleden, spullen “Maar meneer, wat doet u nu toch, meneer, wa ruuk ik? “ Piet stopte. vastgepakt door de spierbundel, moederke had zijn middel te pakken,
in de tas, de jong naar de badmeester Kom ik zal u helpen”……… “Neije, “Ruuken? Da weet ik nie? Gin bier, voetje gelicht, en met zijn kont op de en de rest trapte bijna op zijn hielen.
en gaan zitten op de bank. nond…, nee laat u maar”. Maar de want daor zwemme we jammer genoeg bodem van het zwembad gezet. Na 3 Piet en Willem volgden op een meter
Piet zat deze keer naast een stelletje, dame liet zich niet zomaar afschepen, nie in. Hihi” De badmeester krulde zijn seconden schoot hij als ‘ne torpedo’ of twee. Glimlachend zagen ze de club,
want de meeste ouders gingen met stapte resoluut af op het halfnaakte bovenlip, keek onze Jaques Cousteau naar boven, wilde uitvallen tegen die nu leek te veranderen in een soort
z’n tweeën kijken want dat was leuk. slachtoffer, pakte hem onder zijn in opleiding heel doordringend aan zijn tiran, maar bedaarde gelijk toen zwempiramide bijna bij het diepe
Tenminste, dat vonden ze allemaal. oksels, trok hem (- voor allemans en zei: “Gaon we nog grapjes maken, alle kinderen weer boven kwamen. aankomen. Stilte, doodse stilte. Geen
Nou Piet dus niet, en dat was af te rimpeltje op het water. De badmeester
lezen op z’n gezicht. Piet moest niks torste nu bijna de hele club op zijn
hebben van zwemmen, helemaal niks. rug en begon langzaam door zijn
Niks van water, regen, sloten, zeeën, knieën te zakken. Het water bereikte
zweet , noem maar op. Het enige wat al zijn kin. Tijd voor de finishing
in de buurt kwam van water en wat touch. Het keiharde geluid van een
hij enigszins aangenaam vond, was opduikende onderzeeër zorgde ervoor
vocht. Bier wel te verstaan. de hele groep nog meer veiligheid
Demonstratief zat hij voor zich uit te zocht op de badmeester, die op zijn
kijken. Jas aan, Bloedheet, in beurt nu helemaal door de hoe-
gedachten verzonken aan vroeger, aan ven ging en nog niet kon roepen:
die ellende in natuurbad De Stok. Dié “Kij…….bbbblp”. Iedereen stoof alle
naam snapte hij toen al wel! Hij was kanten op behalve ons moederke en
er met geen stok naar toe te krijgen . haar vier zussen. Een gezamenlijk
Maar zoals zoveel in die tijd, je móést gewicht van 580 kilo hield met gemak
gewoon! Natuurbad, De Stok, dat ons slachtoffer onder water. Tijd voor
kouwe gras, die harde “betonne actie. Piet was de kant al opgeklom-
bojem” , en dat snoepwinkeltje waar men en sommeerde de dames vlug
altijd 1000 man voor stond en “waor naar de kinderen. Willem raapte de
ge altijd oew kop stootte agge net halfverzopen bodembedekker van
besteld aar”. En dan nog het zw……. de vloer die proestend boven kwam.
Piet schrok op uit zijn gedachten. “Uhhhh, blpppp, tuu, wawaazzzzda
“Leuk hè, meneer, volgende week nou”.Zijn snor , en trouwens al zijn
mogen we meedoen. Gaan we lekker haar, zat , net als hijzelf, flink in de
zwemmen met the kids”. De badmees- war.
ter had de ouders uitgenodigd om De kinderen keken hem ‘aorig aon’ en
volgende keer zwemspullen mee te sommige begonnen zelf te ‘bleiten’. De
brengen en …….Enfin badmeester was helemaal van streek
“Hé Piet, oe ist. Wa kèkte lilluk” Piet en werd begeleid naar zijn kantoortje.
legde Willem uit dat hij op donderdag Een telefoontje en binnen 10 minuten
met de kleine mannen moest gaan werd hij opgehaald en afgelost
zwemmen. Hij zag het totaal niet zit- door…….Ze konden hun ogen niet
ten. Niet dat hij watervrees had, maar geloven. Ze was blond, groot, gekleed
dat bad was toch al gauw 1m50 diep. in rode Baywatch-bikini en haar ma-
En om de hoek nog veel dieper. “Ach ten waren (de meeste waren gelukkig
Piet, witte wa, oons Roosje mot altijd thuis) 60-50- 150. Ze had geen snor
op vrijdag. Ik ruil wel en dan gaon we en je bleef vaneiges drijven als je er
saome. Leer ik jou over oew waoter- alleen al naar keek.
vrees heen te komme.” Nou dát was “So, are these sterke mannen, my
een schrale troost. Ging zijn buurman redders van today ? I heard you kan
ook nog mee. Maar Willem was een learn me un ‘oop meer!” Dit hadden
goeie vent, heel behulpzaam en in ze nooit verwacht en juist toen ze
noodsituaties altijd bloelkloedig. watertandend aan de slag wilden gaan
En dan zul je zien dat het zo hoorden ze achter zich wat gekleum
donderdag is. Slecht geslapen de en gespetter. Ze keken recht in de
nacht ervoor. Om een beetje in de smoeltjes van hun dotjes van kinderen
sfeer te komen had hij de kom van de die naast elkaar rillend in koor zeiden:
goudvis verschoond, alles met de hand “papa, gaon we naor ‘uis, k’em ut zo
afgewassen en zijn haar ’s morgens koud en zin in chocolademelk”. Toen
nat gekamd. Om aan het water te wen- keken ze naar elkaar en zeiden; “Vor
nen, begrijpt u wel. “Hoi, Willem, kom oons gin zeej t’oog,kom buurman
kienders, we zullen maar gaan”. Met ut zit erop” En daar waadde de club
lood in de schoenen, natte scheetjes richting de kleedkamer. Het zat erop,
latend, toog hij richting het zwembad. het was gedaan. Ne Tullepetaon, een
In de kleedkamer waren het allemaal watervogel? Het moet toch niet gekker
armen en benen. En allemaal bloot. worden.
Leonard Vierbuch
Beste Tullepetaonen, weer een vervolg In de buurt deel 9 Hij kon hem wel schieten. Door zijn
op de verhalen van Piet en Willem. kwaadheid vergat hij zijn watervrees
Twee buurmannen die al veel hebben Ouders waren al omgekleed en waren schandaal) en……. had geen rekening ok. Gij stienkt naor zweet. Ge mot heel even. Eigenlijk was het toch een
meegemaakt in Tulleptaonestad. nu de kinderen aan het helpen. “Kom gehouden met de hoge vochtigheid eigenlijk douchen. Mar omda ge toch goede instructeur. Willem had onder-
Willem, inmiddels een BN’er en zijn papa, v’ug ‘embroek, ekker z‘emme” en het slipgevaarlijk gedeelte. Beiden al zo laot zijt, edde geluk”. Piet ging tussen goed in de gaten dat het niet
buurman Piet, van zeulband de Teut- De kleine had er zin. Willem stond ook maakten een smak die je alleen ziet gauw bij Willem en de kinderen staan. boterde tussen zijn vriend, Piet en de
lippe hebben Paleis Soestdijk, Rosada, al in zijn zwembroek, en Roosje in bij een internationale rugbywedstrijd. Hij kreeg het benauwd en begon nog badmeester. “Piet, ga mar gewoon aon
het ziekenhuis, het Raatswaope, het een lief badpakje. Hij moest zich nog Piet landde redelijk zacht, het zijn meer “te stienke”. de kaant zitte, dan zeg ik tege dieje
politiebureau en vele andere plaat- helemaal omkleden. Hoe deden die harses precies tussen …..enfin. Na “En op mijn teken gaan we allemaal vent daddik op de kienders let” Maar
sen bezocht. Uniek is nog steeds het mensen dat zo snel. De kleine stond nog wat geslipper, gestoei, gesputter 5 tellen onder water en als ik fluit daar kwam helemaal niks van in. Piet
“imitatietalent” van Willems wereld- al aan zijn broek te trekken ten teken en gevloek, bedankte hij de komen we weer allemaal tegelijk moest en zou in het water blijven en
beroemde lippen. Hij doet werkelijk dat die als eerste uit moest. “Ja, ja, hulpvaardige strandwacht, trok pijlsnel weer naar boven. Goed kijken hoor wie was Willem wel dat hij zich overal
alles na. En dat is leutig en komt goed rustig, gaon jullie mar alvast, ik zijn zijn zwembroek aan en volgde het kindertjes of papa en mama dat óók mee bemoeide. “Dit is mijn zwem-
uit! d’r zo”, Toen de grootste meute weg angstaanjagende bordje “het bad”. kunnen. Eén, twee, drie…..” De hele bad en ik zorg ier vor de veilighèd,
Maar dit jaar was het motto ‘Gin zeej was kreeg Piet eindelijk een beetje ”Ge bent wel laot! Ik wou drie minute ploeg dook onder water, behalve onze discipline, orde, netheid, en aorige
t’óóg’. En aan carnaval moesten beide ouwelui !” Dit schoot bij Willem in het
buurmannen nog lang niet denken. © Stichting Carnaval Roosendaal verkeerde keelgat en voordat hij uit
De herfstvakantie zat er net op, het wilde vallen, kreeg hij een idee. Het
zonnetje werd al waterig en het enige Dijkcentrum 185 • [T] 0165 - 52 00 00 • WWW.brillenmode.nl werd tijd voor een geluidje.
waar de mannen het druk mee Heel subtiel. “Hé badmeester, wat
hadden waren de kienders. Over water rust. Net toen hij zijn onderbroek uit geleje al begiene. Dit is de lèste keer Piet. Die stond lijkbleek trillend te rie- oor ik nou ? Ier net om de hoek in
gesproken. Het zweet liep Piet al over wilde trekken, en hij zijn startklaar eh, manneke”. Hij keek recht in het ren, waarbij hij ook nog beefde. “Ja, ut diepe”. Iedereen spitste de oren.
zijn rug want afspraak was afspraak! gelegde zwembroek wilde pakken, gezicht van een badmeester. En niet zzzziet u, k’em thermische nautofobie Een gorgelend deuntje met op de
“Attie dieje kleine van oons mot gaon hoorde hij: “Joehoe, goedenavond”. zo maar een. Een met haar op zijn mee caissonkuren en ikkk zzijn mun achtergrond de sound-track van Jaws.
zwemme, dan gaode gij mee, edde da Voor hem stond de lijvige dame die tanden, zijn gezicht en op zijn rug. pille vergete in te neme.” Onze Angstaanjagend. Af en toe hevig
goed g’oord ?” Voordat Piet tegen- vorige week naast hem zat, in een Spierballen en spieren waar normaal badmeester keek alsof hij het in gespetter stervend in een luide brul.
argumenten kon aangeven was die badpak dat nog het meest leek op een je geen spieren ziet. “En nou naor Keulen hoorde donderen. “Wat??? “Ier zitte toch gin beeste in bad,
motie al aangenomen creatie gemaakt van de gordijnen van oew plek”. Ouders en kinderen stonden Duiken en gauw un bietje, ben je nou ee badmeester. De hele zwemploeg
Met peuterzwemmen begon de ellende. zijn oma waar de volle wind doorheen al tot hun knieën in het water. Ze helemaol. Wat motte de kienders wel schaarde zich achter hun instruc-
Met een stuk of 30 ouwelui in kleed- leek te gaan. Dat was nog niet het keken naar Piet die langzaam richting nie dèènke !” Hij vergat bijna te teur die heel nieuwsgierig en heel
kamers waar de vochtigheid uitsteeg ergste. Ze gaf hem een knipoog en dat het ondiepe deel van het bad ging. fluiten en even later kwam de hele voorzichtig richting het diep waadde.
tot 98 % . Bleitende jong, die ondanks had ze niet moeten doen. Piet haakte “Tsjeesus, wa koud, straks doenk nog boel proestend en lachend boven Het werd steeds dieper, maar ook
dat het 45 graden was, stonden te met zijn grote teen in de onderbroek, wa op” Heel voorzichtig, voetje voor water. “Goed zo, dat doen we nog één steeds stiller. En omdat het steeds
rieren van de zenuwen èn de kou . Hij raakte uit zijn evenwicht en probeerde voetje, liep Piet richting de groep. keer” De chagrijnige instructeur spannender werd ontstond er een
hield altijd zijn jas aan omdat er geen in het vallen de zwembroek mee te Rillend van de kou, maar vooral van waadde dreigend richting onze Piet” steeds hechtere en compactere groep.
haak vrij was. Een en al kleding, tas- grissen. Daar lag hij, languit , in zijn angst, moest hij voorbij de Eén, twee, drie …” Voordat Piet Ze zaten bijna in zijn nek, kinderen
sen en vooral mensen. De start ging blote kont, “Nonde, nonde, nonde j.” badmeester. “Ho, ho ! Ho eens effe, de kant op kon klimmen, werd hij hingen aan zijn armen, een mollige
meestal wel. Gauw uitkleden, spullen “Maar meneer, wat doet u nu toch, meneer, wa ruuk ik? “ Piet stopte. vastgepakt door de spierbundel, moederke had zijn middel te pakken,
in de tas, de jong naar de badmeester Kom ik zal u helpen”……… “Neije, “Ruuken? Da weet ik nie? Gin bier, voetje gelicht, en met zijn kont op de en de rest trapte bijna op zijn hielen.
en gaan zitten op de bank. nond…, nee laat u maar”. Maar de want daor zwemme we jammer genoeg bodem van het zwembad gezet. Na 3 Piet en Willem volgden op een meter
Piet zat deze keer naast een stelletje, dame liet zich niet zomaar afschepen, nie in. Hihi” De badmeester krulde zijn seconden schoot hij als ‘ne torpedo’ of twee. Glimlachend zagen ze de club,
want de meeste ouders gingen met stapte resoluut af op het halfnaakte bovenlip, keek onze Jaques Cousteau naar boven, wilde uitvallen tegen die nu leek te veranderen in een soort
z’n tweeën kijken want dat was leuk. slachtoffer, pakte hem onder zijn in opleiding heel doordringend aan zijn tiran, maar bedaarde gelijk toen zwempiramide bijna bij het diepe
Tenminste, dat vonden ze allemaal. oksels, trok hem (- voor allemans en zei: “Gaon we nog grapjes maken, alle kinderen weer boven kwamen. aankomen. Stilte, doodse stilte. Geen
Nou Piet dus niet, en dat was af te rimpeltje op het water. De badmeester
lezen op z’n gezicht. Piet moest niks torste nu bijna de hele club op zijn
hebben van zwemmen, helemaal niks. rug en begon langzaam door zijn
Niks van water, regen, sloten, zeeën, knieën te zakken. Het water bereikte
zweet , noem maar op. Het enige wat al zijn kin. Tijd voor de finishing
in de buurt kwam van water en wat touch. Het keiharde geluid van een
hij enigszins aangenaam vond, was opduikende onderzeeër zorgde ervoor
vocht. Bier wel te verstaan. de hele groep nog meer veiligheid
Demonstratief zat hij voor zich uit te zocht op de badmeester, die op zijn
kijken. Jas aan, Bloedheet, in beurt nu helemaal door de hoe-
gedachten verzonken aan vroeger, aan ven ging en nog niet kon roepen:
die ellende in natuurbad De Stok. Dié “Kij…….bbbblp”. Iedereen stoof alle
naam snapte hij toen al wel! Hij was kanten op behalve ons moederke en
er met geen stok naar toe te krijgen . haar vier zussen. Een gezamenlijk
Maar zoals zoveel in die tijd, je móést gewicht van 580 kilo hield met gemak
gewoon! Natuurbad, De Stok, dat ons slachtoffer onder water. Tijd voor
kouwe gras, die harde “betonne actie. Piet was de kant al opgeklom-
bojem” , en dat snoepwinkeltje waar men en sommeerde de dames vlug
altijd 1000 man voor stond en “waor naar de kinderen. Willem raapte de
ge altijd oew kop stootte agge net halfverzopen bodembedekker van
besteld aar”. En dan nog het zw……. de vloer die proestend boven kwam.
Piet schrok op uit zijn gedachten. “Uhhhh, blpppp, tuu, wawaazzzzda
“Leuk hè, meneer, volgende week nou”.Zijn snor , en trouwens al zijn
mogen we meedoen. Gaan we lekker haar, zat , net als hijzelf, flink in de
zwemmen met the kids”. De badmees- war.
ter had de ouders uitgenodigd om De kinderen keken hem ‘aorig aon’ en
volgende keer zwemspullen mee te sommige begonnen zelf te ‘bleiten’. De
brengen en …….Enfin badmeester was helemaal van streek
“Hé Piet, oe ist. Wa kèkte lilluk” Piet en werd begeleid naar zijn kantoortje.
legde Willem uit dat hij op donderdag Een telefoontje en binnen 10 minuten
met de kleine mannen moest gaan werd hij opgehaald en afgelost
zwemmen. Hij zag het totaal niet zit- door…….Ze konden hun ogen niet
ten. Niet dat hij watervrees had, maar geloven. Ze was blond, groot, gekleed
dat bad was toch al gauw 1m50 diep. in rode Baywatch-bikini en haar ma-
En om de hoek nog veel dieper. “Ach ten waren (de meeste waren gelukkig
Piet, witte wa, oons Roosje mot altijd thuis) 60-50- 150. Ze had geen snor
op vrijdag. Ik ruil wel en dan gaon we en je bleef vaneiges drijven als je er
saome. Leer ik jou over oew waoter- alleen al naar keek.
vrees heen te komme.” Nou dát was “So, are these sterke mannen, my
een schrale troost. Ging zijn buurman redders van today ? I heard you kan
ook nog mee. Maar Willem was een learn me un ‘oop meer!” Dit hadden
goeie vent, heel behulpzaam en in ze nooit verwacht en juist toen ze
noodsituaties altijd bloelkloedig. watertandend aan de slag wilden gaan
En dan zul je zien dat het zo hoorden ze achter zich wat gekleum
donderdag is. Slecht geslapen de en gespetter. Ze keken recht in de
nacht ervoor. Om een beetje in de smoeltjes van hun dotjes van kinderen
sfeer te komen had hij de kom van de die naast elkaar rillend in koor zeiden:
goudvis verschoond, alles met de hand “papa, gaon we naor ‘uis, k’em ut zo
afgewassen en zijn haar ’s morgens koud en zin in chocolademelk”. Toen
nat gekamd. Om aan het water te wen- keken ze naar elkaar en zeiden; “Vor
nen, begrijpt u wel. “Hoi, Willem, kom oons gin zeej t’oog,kom buurman
kienders, we zullen maar gaan”. Met ut zit erop” En daar waadde de club
lood in de schoenen, natte scheetjes richting de kleedkamer. Het zat erop,
latend, toog hij richting het zwembad. het was gedaan. Ne Tullepetaon, een
In de kleedkamer waren het allemaal watervogel? Het moet toch niet gekker
armen en benen. En allemaal bloot. worden.
Leonard Vierbuch
