Page 13 - 1971
P. 13
13
Mènse, mènse ge zult er van ^
versteld staon,adde bij oons
komt kijke, want wij emme ele #\i 'i worden de attractie van
C makkelijke en eel veul ^
>.\y^ ELEKTRIESE Het is haast niet te geloven, maar vorig jaar hebben er dik 2000 (tweeduizend)
UISOUDEUJKE mensen deelgenomen aan de „Rellie en modesjoo". In de showrwereld zouden ze die
ARTIEKELS rellie een „kraker" noemen, een „dijenkletser" en als er met carnaval iets is dat een
„gouvi^e plaat" verdient dan is het de rellie,
Wij geve oe ok nog
deskundige voorlichting Het is begonnen, jaren geleden, als een zuivere autoraUy in carnavalsstijl, maar
en un sakkerse menig automobilist kon onderweg zijn dorst niet lessen. Al was het liedje er nog niet,
goeie survus. het „Glaasje op . . ." kende men wel. Een paar jaar geleden kwam er de busrit bij
met de modeshow op de Markt en het hele geval werd een formidabel succes.
Ok vor oe gaskachel of wastafel
Dit jaar blijven alle auto's aan de kant. Dat is een heel wijs besluit. Stel dat je
^ VEUL PLEZIER voor dat iemand brokken maakt, dan is dat een smet op het carnavalsblazoen. Met de
MEE CARNEVAL! bus zit je safe en kun je rustig een pilsje drinken. Er zijn bussen genoeg om te rijden.
ERKEND GASFITTER Alvast noteren: carnavalszondag, 21 februari, vanaf 1 uur vertrek bij De Leede. Het
hele grapje kost maar ƒ 2,50 per persoon en kinderen gaan gratis mee. Dat laatste
is speciaal omdat de Stichting Carnaval van die hele busreUie een familiefeest wil
maken. Laat de kinderen ook meedoen, die kunnen onderweg best ook eens met dob-
belstenen gooien of iets anders.
En wat is er leutiger dan met pa en ma en de hele bups verkleed modesjoo te spelen?
Er zijn heel leuke prijzen mee te verdienen. Geen grote bekers, geen dure draagbare
radio's of ijskasten, want het moet carnavalsleut blijven. Het hele geval (voor wie
het nog niet weet) loopt zo, dat men tevoren een kaartje kan gaan kopen (waar en
hoe dat leest u nog wel tegen die tijd in de krant) en dan bij De Leede op de bus
wachten. Netjes op nxunmer.
De bussen rijden een complete pendeldienst, pikken een groep op, brengen die naar
„object nummer één", gaan om nieuwe lading, zetten die weer af, nemen een groep
mee die weer bij „object twee" wordt afgezet enz.
Let wel, de objecten zijn overal binnen, in cafés waar men een opdracht moet uit-
voeren en daarna even een „neut" kan nemen, of iets anders.
Maar de klap op de vuurpijl is de „modesjoo". Want als men van het laatste punt
komt, rijdt de bus naar de Markt en dan begint daar het défilé der deelnemers. Hoe
gekker hoe mooier. En dus, beste deelnemende dames en heren, begin nu alvast met
het verzinnen van de creaties die Heijmans en Dior doen verzinken in het niet en
die iedere moderedactrice van iedere krant zullen doen beven. Maak nu, begin er nu
aan, het nog-nooit-vertoonde, het superknotsgekke, het allermeest carnavaleske. Wie
er het gewoonst bij loopt, loopt echt het meest voor gek. Wie aan de rellie meedoet,
die moet over het plankier. Dat is doodgewoon een wet.
Mocht u nou nog met het probleem zitten, dat het bar moeilijk zal zijn om aan de
opdrachten te voldoen, dan steUen wij u gerust. Het zijn allemaal stom eenvoudige
opdrachten, waar meer geluk en kunst- en vliegwerk aan te pas komt dan grote ken-
nis, kunde of handigheid. Zelfs de kinderen kunnen de opdrachten uitvoeren.
De commissie die de rellie uitdoktert rekent op een enorme deelname en heeft dan
ook al een hele garage bussen gecharterd. Natuurlijk betekent dit aUes ook, dat wij
op carnavalszondag vanaf ongeveer drie uur, balt vier een massa volk op de Markt
verwachten om naar de „modesjoo" te komen kijken. Wie een dik uur ontzettend wil
lachen, die moet daarheen gaan.
A - GAS - WATER ER ZIT DIK F 7000.-
IN DE PRIJZENPOT
MARKT42 ^ 1 . 3 7 6 55- ROOSENDAAL Voorwaarde: KWALITEIT
Op zaterdag 20 februari trekt de optocht. Het duurt nog wel even, maar om alvast
aUe bouwers, plakkers, naaisters en idee-mensen „lekker te maken" delen wij hen
mee, dat er niet minder dan ƒ 7.268,— in de prijzenpot zit. Maar . . . . de deelnemers
zullen er dan ook iets aan moeten doen en „waar voor het geld" bieden anders worden
er wel rangschikkingen gemaakt door de jury, maar wordt er niet betaald.
Het is een van de punten die men bij iedere optocht kan constateren, dat er met
een klein beetje meer zorg heel veel aan kwaliteit zou gewonnen kunnen worden. En
prutswerk hoort niet in een optocht thuis. De tijd van het wagens versieren door er
„mast rond te breien" is al lang voorbij. We kunnen echt niet „zo maar wat aanrot-
zooien", dat kan er maar één, Karel Appel.
© Stichting Carnaval RoosendaalKONINKLDKE GRAFISCHE KUNSTINRICHTING
Dik 7 mille aan prijzen, het is geen kleinigheid. Het is wel eens zo geweest, dat er
700 gulden prijzen was voor de hele optocht. De eerste prijs wagens was toen 100 gul-
den en nu, al enkele jaren, 1111 gulden.
Om echter te zorgen dat er meer kwaliteit komt is er nu bepaald, dat wie niet de
helft^^van het aantal te behalen punten krijgt, naast de prijzenpot zit. Of het niet uit-
gedeelde geld dan bij de andere prijzen zal worden gevoegd (dat zullen die lui wel
.c)^ S T I N R I C H T ; NQ willen) is nog een vraag.
Zoals reeds enkele jaren is er een indeling in grote wagens (langer dan 5 meter),
kleine wagens, grote groepen en kleine groepen (groepjes van een stuk of vijf). Bij
de grote vragens is de hoofdprijs dus ƒ 1.111,—, er zijn er twaalf in totaal, waarbij de
minste toch nog ƒ 50,— ontvangt, mits die aan 50 procent komt. In totaal is er voor
de grote wagens ƒ 4.401,— beschikbaar. De kleine wagens, nooit zo groot in aantal,
verdelen samen ƒ 796,— met de eerste prijs ƒ 211,— en de laagste ƒ 10,—.
De grote groepen staan met 10 prijzen in de lijst, ƒ 200,— voor de beste groep en
o: ƒ 15,— voor de tiende. De prijzen voor de grote groepen liggen dus niet zo ver uiteen
met de kleine wagens. De kleine groepen ten slotte kunnen ook ƒ 200,— verdienen als
o beste en ƒ 5,— als laatste.
Ui De restrictie die nu gemaakt werd, is allereest bedoeld om de kwaliteit van de op-
tocht op te vijzelen. Niemand wil het risico lopen „voor noppes" te hebben gebouwd.
Maar de bepaling maakt het werk van de jury niet eenvoudiger. Door beter werk
wordt de marge tussen de diverse deelnemers kleiner of valt weg, maar bovendien
heeft de jury het in handen om een wagen of groep die op het randje staat net wel
51 procent te geven en dus de geldprijs, of 49 procent en net niet meer. Gelukkig voor
de juryleden is, dat ze onafhankelijk punten noteren en het totaal eerst blijkt als de
lijsten zijn ingeleverd bij de telkamer.
1 VAN POLL SUYKERBUYK NV - ROOSENDAAL IMPORT
Ge mot ok tijdens Op een carnavalsnacht om vier uur werd er bij mij lang en hevig gebeld. Voor
de Camavalsdaoge de huisdeur stond een eenzaam persoon, gehuld in feestneus en pretmuts en met
een geknakte toeter in zijn in varkensleren handschoenen gestoken handen.
ne stevige buustenouwer
of un goei kusjet Bij zijn démaské herkende ik in hem een zeer geacht direkteur van een, sinds
draoge kort in de buurt gevestigd bedrijf met vele krachten. Vóórdat ik kon gaan schelden
legde hij zijn netelige positie uit. Zijn echtgenote kennende, voelde ik steeds meer
Vor eel goei advies en road, medeleven met hem en besloot humaan hem te helpen.
komde mar us naor de
DAMSTRAAT Hij was, zo vertelde hij mij, die avond even naar de post geweest en had zich,
de oorzaak kon hij niet meer achterhalen, in het carnavalsgewoel gestort. Tot over-
^ f^'e^mi 44te. maat van ramp bleek zijn huissleutel thuis op de kapstok te liggen, zodat hij zijn
echtgenote noodgedwongen van een en ander op de hoogte moest stellen, wat
Damstraat 99 - Roosendaal bepaald geen sinecure zou zijn.
Telefoon 3 66 28
Ik raadde hem aan, zich van neus en muts te ontdoen en de toeter weg te werpen
gezien de geringe waarde en de toestand van het instrument, hetgeen hij dankbaar
aanvaardde.
Met een grote bos rozen, die waarschijnlijk niet goedkoop waren, dacht hij de
ergste stoot wel op te vangen. Toen ik ze voor hem goed wilde inpakken vanwege
de strenge vorst, wilde hij dit geenszins hebben, want zo verklaarde hij, de eerste
klap is een daalder waard. Waarschijnlijk bedoelde hij de bloemen, maar op dat
moment was ik daar nog niet zo zeker van.
Ik noodde hem nog even boven te komen voor een afzakkertje, want ik merkte
wel, dat hij tegen het moment van konfrontatie opzag: ondanks zijn rozen.
Hij kikkerde er kennelijk van op en verhaalde even later enthousiast van de avond
die hij genoten had. Een ander mens was hij geworden; had samen met zijn perso-
neel aan de toog gestaan, die hem gewoon Frits noemden, hoewel hij, zoals hij
mij toevertrouwde, Hendrik heet. Hij bekende pas nu te weten dat hij het gehele
jaar in een harnas had gelopen zonder het zelf te weten. Hij had zichzelf in de
spiegel gezien, gewoon zoals hij was. Bij die ontdekking had hij krachtig en lang-
durig getoeterd, kwistig konsumpties uitdelend.
Hij had altijd gedacht, dat carnaval een uit de hand lopend bacchanaal was, dank-
baar bedreven door lieden, die zo nodig hun droge levers moeten begieten en zich
niet ontzien hierbij hun buurmans glas te ledigen.
Hij wist nu beter en had gesproken met diverse personen die hem vertelden van
prins carnaval en de bezoeken die gebracht werden aan ziekenhuizen en inrichtingen
voor kinderen, bejaarden en minder validen.
Met een zucht goot hij zijn kelkje leeg en dacht waarschijnlijk aan de taak die
hem nog wachtte.
Hij nam ontroerd afscheid en liep met de bloemen, bloot en recht voor zich uit-
stekend de deur uit; als een kaars en zonder wiebelen.
Het was de moeite niet meer waard terug naar bed te gaan. Ik ben in een oude
kast gaan rommelen en heb ze weer opgezocht: de kiel, de das en de pet. De toeter
van Frits, die eigenlijk Hendrik heet, heb ik uit de vuilnisbak gehaald; die kon nog
best dienen.
Trouwens, die gebruik ik nu nóg.
Mènse, mènse ge zult er van ^
versteld staon,adde bij oons
komt kijke, want wij emme ele #\i 'i worden de attractie van
C makkelijke en eel veul ^
>.\y^ ELEKTRIESE Het is haast niet te geloven, maar vorig jaar hebben er dik 2000 (tweeduizend)
UISOUDEUJKE mensen deelgenomen aan de „Rellie en modesjoo". In de showrwereld zouden ze die
ARTIEKELS rellie een „kraker" noemen, een „dijenkletser" en als er met carnaval iets is dat een
„gouvi^e plaat" verdient dan is het de rellie,
Wij geve oe ok nog
deskundige voorlichting Het is begonnen, jaren geleden, als een zuivere autoraUy in carnavalsstijl, maar
en un sakkerse menig automobilist kon onderweg zijn dorst niet lessen. Al was het liedje er nog niet,
goeie survus. het „Glaasje op . . ." kende men wel. Een paar jaar geleden kwam er de busrit bij
met de modeshow op de Markt en het hele geval werd een formidabel succes.
Ok vor oe gaskachel of wastafel
Dit jaar blijven alle auto's aan de kant. Dat is een heel wijs besluit. Stel dat je
^ VEUL PLEZIER voor dat iemand brokken maakt, dan is dat een smet op het carnavalsblazoen. Met de
MEE CARNEVAL! bus zit je safe en kun je rustig een pilsje drinken. Er zijn bussen genoeg om te rijden.
ERKEND GASFITTER Alvast noteren: carnavalszondag, 21 februari, vanaf 1 uur vertrek bij De Leede. Het
hele grapje kost maar ƒ 2,50 per persoon en kinderen gaan gratis mee. Dat laatste
is speciaal omdat de Stichting Carnaval van die hele busreUie een familiefeest wil
maken. Laat de kinderen ook meedoen, die kunnen onderweg best ook eens met dob-
belstenen gooien of iets anders.
En wat is er leutiger dan met pa en ma en de hele bups verkleed modesjoo te spelen?
Er zijn heel leuke prijzen mee te verdienen. Geen grote bekers, geen dure draagbare
radio's of ijskasten, want het moet carnavalsleut blijven. Het hele geval (voor wie
het nog niet weet) loopt zo, dat men tevoren een kaartje kan gaan kopen (waar en
hoe dat leest u nog wel tegen die tijd in de krant) en dan bij De Leede op de bus
wachten. Netjes op nxunmer.
De bussen rijden een complete pendeldienst, pikken een groep op, brengen die naar
„object nummer één", gaan om nieuwe lading, zetten die weer af, nemen een groep
mee die weer bij „object twee" wordt afgezet enz.
Let wel, de objecten zijn overal binnen, in cafés waar men een opdracht moet uit-
voeren en daarna even een „neut" kan nemen, of iets anders.
Maar de klap op de vuurpijl is de „modesjoo". Want als men van het laatste punt
komt, rijdt de bus naar de Markt en dan begint daar het défilé der deelnemers. Hoe
gekker hoe mooier. En dus, beste deelnemende dames en heren, begin nu alvast met
het verzinnen van de creaties die Heijmans en Dior doen verzinken in het niet en
die iedere moderedactrice van iedere krant zullen doen beven. Maak nu, begin er nu
aan, het nog-nooit-vertoonde, het superknotsgekke, het allermeest carnavaleske. Wie
er het gewoonst bij loopt, loopt echt het meest voor gek. Wie aan de rellie meedoet,
die moet over het plankier. Dat is doodgewoon een wet.
Mocht u nou nog met het probleem zitten, dat het bar moeilijk zal zijn om aan de
opdrachten te voldoen, dan steUen wij u gerust. Het zijn allemaal stom eenvoudige
opdrachten, waar meer geluk en kunst- en vliegwerk aan te pas komt dan grote ken-
nis, kunde of handigheid. Zelfs de kinderen kunnen de opdrachten uitvoeren.
De commissie die de rellie uitdoktert rekent op een enorme deelname en heeft dan
ook al een hele garage bussen gecharterd. Natuurlijk betekent dit aUes ook, dat wij
op carnavalszondag vanaf ongeveer drie uur, balt vier een massa volk op de Markt
verwachten om naar de „modesjoo" te komen kijken. Wie een dik uur ontzettend wil
lachen, die moet daarheen gaan.
A - GAS - WATER ER ZIT DIK F 7000.-
IN DE PRIJZENPOT
MARKT42 ^ 1 . 3 7 6 55- ROOSENDAAL Voorwaarde: KWALITEIT
Op zaterdag 20 februari trekt de optocht. Het duurt nog wel even, maar om alvast
aUe bouwers, plakkers, naaisters en idee-mensen „lekker te maken" delen wij hen
mee, dat er niet minder dan ƒ 7.268,— in de prijzenpot zit. Maar . . . . de deelnemers
zullen er dan ook iets aan moeten doen en „waar voor het geld" bieden anders worden
er wel rangschikkingen gemaakt door de jury, maar wordt er niet betaald.
Het is een van de punten die men bij iedere optocht kan constateren, dat er met
een klein beetje meer zorg heel veel aan kwaliteit zou gewonnen kunnen worden. En
prutswerk hoort niet in een optocht thuis. De tijd van het wagens versieren door er
„mast rond te breien" is al lang voorbij. We kunnen echt niet „zo maar wat aanrot-
zooien", dat kan er maar één, Karel Appel.
© Stichting Carnaval RoosendaalKONINKLDKE GRAFISCHE KUNSTINRICHTING
Dik 7 mille aan prijzen, het is geen kleinigheid. Het is wel eens zo geweest, dat er
700 gulden prijzen was voor de hele optocht. De eerste prijs wagens was toen 100 gul-
den en nu, al enkele jaren, 1111 gulden.
Om echter te zorgen dat er meer kwaliteit komt is er nu bepaald, dat wie niet de
helft^^van het aantal te behalen punten krijgt, naast de prijzenpot zit. Of het niet uit-
gedeelde geld dan bij de andere prijzen zal worden gevoegd (dat zullen die lui wel
.c)^ S T I N R I C H T ; NQ willen) is nog een vraag.
Zoals reeds enkele jaren is er een indeling in grote wagens (langer dan 5 meter),
kleine wagens, grote groepen en kleine groepen (groepjes van een stuk of vijf). Bij
de grote vragens is de hoofdprijs dus ƒ 1.111,—, er zijn er twaalf in totaal, waarbij de
minste toch nog ƒ 50,— ontvangt, mits die aan 50 procent komt. In totaal is er voor
de grote wagens ƒ 4.401,— beschikbaar. De kleine wagens, nooit zo groot in aantal,
verdelen samen ƒ 796,— met de eerste prijs ƒ 211,— en de laagste ƒ 10,—.
De grote groepen staan met 10 prijzen in de lijst, ƒ 200,— voor de beste groep en
o: ƒ 15,— voor de tiende. De prijzen voor de grote groepen liggen dus niet zo ver uiteen
met de kleine wagens. De kleine groepen ten slotte kunnen ook ƒ 200,— verdienen als
o beste en ƒ 5,— als laatste.
Ui De restrictie die nu gemaakt werd, is allereest bedoeld om de kwaliteit van de op-
tocht op te vijzelen. Niemand wil het risico lopen „voor noppes" te hebben gebouwd.
Maar de bepaling maakt het werk van de jury niet eenvoudiger. Door beter werk
wordt de marge tussen de diverse deelnemers kleiner of valt weg, maar bovendien
heeft de jury het in handen om een wagen of groep die op het randje staat net wel
51 procent te geven en dus de geldprijs, of 49 procent en net niet meer. Gelukkig voor
de juryleden is, dat ze onafhankelijk punten noteren en het totaal eerst blijkt als de
lijsten zijn ingeleverd bij de telkamer.
1 VAN POLL SUYKERBUYK NV - ROOSENDAAL IMPORT
Ge mot ok tijdens Op een carnavalsnacht om vier uur werd er bij mij lang en hevig gebeld. Voor
de Camavalsdaoge de huisdeur stond een eenzaam persoon, gehuld in feestneus en pretmuts en met
een geknakte toeter in zijn in varkensleren handschoenen gestoken handen.
ne stevige buustenouwer
of un goei kusjet Bij zijn démaské herkende ik in hem een zeer geacht direkteur van een, sinds
draoge kort in de buurt gevestigd bedrijf met vele krachten. Vóórdat ik kon gaan schelden
legde hij zijn netelige positie uit. Zijn echtgenote kennende, voelde ik steeds meer
Vor eel goei advies en road, medeleven met hem en besloot humaan hem te helpen.
komde mar us naor de
DAMSTRAAT Hij was, zo vertelde hij mij, die avond even naar de post geweest en had zich,
de oorzaak kon hij niet meer achterhalen, in het carnavalsgewoel gestort. Tot over-
^ f^'e^mi 44te. maat van ramp bleek zijn huissleutel thuis op de kapstok te liggen, zodat hij zijn
echtgenote noodgedwongen van een en ander op de hoogte moest stellen, wat
Damstraat 99 - Roosendaal bepaald geen sinecure zou zijn.
Telefoon 3 66 28
Ik raadde hem aan, zich van neus en muts te ontdoen en de toeter weg te werpen
gezien de geringe waarde en de toestand van het instrument, hetgeen hij dankbaar
aanvaardde.
Met een grote bos rozen, die waarschijnlijk niet goedkoop waren, dacht hij de
ergste stoot wel op te vangen. Toen ik ze voor hem goed wilde inpakken vanwege
de strenge vorst, wilde hij dit geenszins hebben, want zo verklaarde hij, de eerste
klap is een daalder waard. Waarschijnlijk bedoelde hij de bloemen, maar op dat
moment was ik daar nog niet zo zeker van.
Ik noodde hem nog even boven te komen voor een afzakkertje, want ik merkte
wel, dat hij tegen het moment van konfrontatie opzag: ondanks zijn rozen.
Hij kikkerde er kennelijk van op en verhaalde even later enthousiast van de avond
die hij genoten had. Een ander mens was hij geworden; had samen met zijn perso-
neel aan de toog gestaan, die hem gewoon Frits noemden, hoewel hij, zoals hij
mij toevertrouwde, Hendrik heet. Hij bekende pas nu te weten dat hij het gehele
jaar in een harnas had gelopen zonder het zelf te weten. Hij had zichzelf in de
spiegel gezien, gewoon zoals hij was. Bij die ontdekking had hij krachtig en lang-
durig getoeterd, kwistig konsumpties uitdelend.
Hij had altijd gedacht, dat carnaval een uit de hand lopend bacchanaal was, dank-
baar bedreven door lieden, die zo nodig hun droge levers moeten begieten en zich
niet ontzien hierbij hun buurmans glas te ledigen.
Hij wist nu beter en had gesproken met diverse personen die hem vertelden van
prins carnaval en de bezoeken die gebracht werden aan ziekenhuizen en inrichtingen
voor kinderen, bejaarden en minder validen.
Met een zucht goot hij zijn kelkje leeg en dacht waarschijnlijk aan de taak die
hem nog wachtte.
Hij nam ontroerd afscheid en liep met de bloemen, bloot en recht voor zich uit-
stekend de deur uit; als een kaars en zonder wiebelen.
Het was de moeite niet meer waard terug naar bed te gaan. Ik ben in een oude
kast gaan rommelen en heb ze weer opgezocht: de kiel, de das en de pet. De toeter
van Frits, die eigenlijk Hendrik heet, heb ik uit de vuilnisbak gehaald; die kon nog
best dienen.
Trouwens, die gebruik ik nu nóg.
